به گفته وي شناخت دورههاي سپيده دم تاريخ ايران و دورههاي تاريخي نهفته در اين منطقه ميتواند اطلاعات مهمي در زمينه معماري، دين، مذهب، موقعيت اجتماعي، شرايط اقتصادي و معيشتي مردم و احتمالا وضعيت سياسي ارايه کند.
خديش وجود آب فراوان و قرارگيري اثر در مدخل تنگهاي واقع در مسير راهي باستاني و با ارزش را موقعيت خاص و استراتژيک اين تپه به لحاظ استقرارهاي معمولي و يا نظامي و سياسي برشمرد.
سرپرست هيات کاوش تپه باستاني توبرهريز درباره قدمت اين تپه گفت: نتايج بررسيهاي سطحي حاکي از استقرارهاي دوره آهن و پارت است که با توجه به کشف دو نمونه سفال منقوش احتمالا اين تپه در عصر برنز نيز مسکوني بوده است.
وي با مقايسه آثار دوره آهن اين تپه با ساير محوطههاي مربوط به عصر آهن منطقه خاطرنشان کرد: سفالهاي مربوط به اين دوره در محوطههاي سرخدم لکي و سرخدم لري با سفالهاي ساير محوطههاي مربوط به عصر آهن به ويژه غرب کشور داراي تفاوتهايي است و اختصاصات محلي و بومي در آن به خوبي قابل مشاهده است، در حاليکه سفالهاي دوره آهن و پارت تپه توبرهريز داراي اختصاصات و شاخصهاي ويژه سايز نقاط حوزه غرب ايران است که يافتن دلايل اين اختلاف از جمله اهدافي است که از سوي هيات دنبال خواهد شد.
خديش همچنين با اشاره به ديواره بزرگ از جنس لاشه سنگ با ملاط ساروج نزديک راس تپه که بر اثر فرسايش و تاثير عوامل جوي از دل خاک پديدار شده اظهارداشت:احتمالا اين ديواره متعلق به يک دژ بزرگ بوده است که با ادامه کاوش کاربري قطعي آن مشخص خواهد شد.
بنا بر اين گزارش، اين تپه در سال 1382 از سوي اداره ميراث فرهنگي و گردشگري وقت لرستان مورد بررسي قرار گرفته است.
تپه توپرهريزه با ابعاد 116 در 176 متر به صورت شمالي- جنوبي و ارتفاع 20 متر در داخل تنگهاي که مسيري چند هزار ساله براي کاروانيان ويژه کوچ عشاير محسوب ميشده، قرار گرفته است.
با توجه به دادههاي باستانشناختي تپه توبرهريز که در دوران پارت و ساساني داراي اهميت بوده، از زمان روي کار آمدن اتابکان لر نيز مورد توجه قرار گرفته و در زمان مغولها از اهميت نظامي آن کاسته شده است.
115/
انتهای پیام/