\"محمد محمودي\" هنرمند پيشکسوت تهراني در گفتگو با ميراث آريا(CHTN)، تصريح کرد: نقاشي پشت شيشه قرن پانزدهم همراه با تجارت به جنوب ايران وارد شد و در دوران زنديه در معماري ايران به وضوح ديده مي‌شد.

وي افزود: اين هنر در ابتدا به عنوان نقاشي در خدمت معماري، آيينه‌کاري و گچ‌بري سقف بود، اما در زمان قاجار از حالت تزييني درآمد و تبديل به هنري مستقل شد.

وي در خصوص چگونگي کار نقاشي پشت شيشه گفت: اين کار به دو صورت سرد و گرم اجرا مي‌شود.

محمودي با بيان اينکه براي نقاشي سرد از رنگ‌هاي روغني روي شيشه‌هاي مات شفاف يا رنگي استفاده مي‌شود افزود: در نقاشي گرم از لعاب‌هاي رنگي شيشه‌اي با نقطه ذوب پايين بايد استفاده کرد.

وي تصريح کرد: پودر اين رنگ‌ها به طور کلي وارداتي بوده و جهت رنگ‌آميزي آنها را با \"تربانتين\" مخلوط کرده و پس از از انجام کار نقاشي، شيشه‌ها به در کوره‌هاي سنتي يا الکترونيکي حرارت مي‌دهند تا رنگ روي شيشه تثبيت شود.

هنرمند تهراني با اشاره به اينکه بيشتر محصولات توليدي به خارج از کشور صادر مي‌شود يادآور شد: کشورهاي آذربايجان، حوزه خليج فارس و برخي کشورهاي اروپايي از اصلي ترين خريداران محصولات نقاشي پشت شيشه ايران هستند.

S/H/114


انتهای پیام/

کد خبر 1386061827