به گزارش ميراث آريا (CHTN)و به نقل از روابط عمومي پژوهشگاه سازمان ميراث فرهنگي، صنايع‌دستي و گردشگري ، \"ابوالقاسم اسماعيل پور\" رئيس پژوهشکده زبان و گويش اين سازمان که کتاب سرودهاي روشنايي وي به تازگي منتشر شده با اعلام اين خبر گفت: دراين کتاب مجموعه‌اي از شعرها و سروده‌هاي مانوي مربوط به دوران ساسانيان، ترجمه و تفسير شده است.

عضو هيأت علمي دانشگاه شهيد بهشتي در خصوص تاريخچه شعر ايراني با اشاره به اينکه نبايد شعر فارسي دري را سرآغاز حيات ادبي ايران برشمرد، افزود: فارسي دري خود محصول سير طبيعي و تاريخي پارسي باستان، اوستايي و پارسي ميانه است. اين درحالي است که ادبيات ايرانى در ادبيات فارسى خلاصه نشده، بلکه گسترده‌تر از آن است. ادبيات فارسى عمري هزار و دويست ساله دارد، اما ادبيات ايرانى داراي قدمتي سه هزار ساله با بخش مهم ادبيات فارسى ميانه است که ادبيات مانوى هم در آن جاى مى‌گيرد.

اسماعيل پور خاطر نشان کرد: وقتى در ادب فارسى از نخستين شاعران سخن به ميان مى‌آيد از ابوحفض سغدى و ابوسليک گرگانى ياد مى‌کنند، در حالى که ادبيات فارسى از ادبيات ايرانى جدا نيست.

رئيس پژوهشکده زبان و گويش درباره کتاب \"سرودهاي روشنايي\" گفت: پژوهش درباره اين کتاب از سال 1372 با همکاري استاد فرزانه زنده ياد دکتر \"مهرداد بهار\"آغاز شد، اما هنگامي که بخشي از سرودهاي مانوي(حدود سي صفحه) به اتفاق دکتر \"بهار\" از متن‌هاي پارتي و پارسي ميانه مانوي به فارسي برگردانده شد، با بيماري نابهنگام استاد و درگذشت وي، اين پژوهشنامه به پايان سزاوار و راستين خويش نرسيد و مسئوليت اين بار سنگين بر دوش من افتاد.

به گفته وي، اين کتاب در دو فصل تاليف شده است. فصل اول کتاب، پژوهشي است درباره شعر ايران دوران باستان و ميانه با بيان ويژگي‌هاي کلي و فني اشعار ايراني از دورترين روزگار تا سده‌هاي نخستين پس از اسلام و نمونه‌هايي از اشعار آن ادوار شامل بررسي سرودهاي هند و ايراني(ودايي، سنسکريت)، اشعار ايراني باستان(اوستايي و پارسي باستان)، اشعار ايراني ميانه(اشعار هجايي، فهلويات و ترانه هاي محلي) است.

اسماعيل‌پور ادامه داد: فصل دوم شامل سرودهاي مانوي، مهرنامک و پاره هايي از زبور مانوي و سرودنامه سغدي مانوي است که که سرودهاي مانوي خود به چندين بخش تقسيم مي شود. اين بخش بندي مطابق تقسيم موضوعي پروفسور \"مري بويس\" و سروده‌ها نيز بر پايه قرائت و حرف نوشت اوست و با ترجمه همه يادداشت‌ها و تفسيرهاي ارزشمند او همراه است.

رئيس پژوهشکده زبان و گويش با اشاره به اينکه در گزارش فارسي سروده هاي مانوي، نحوه مصراع بندي و آرايش سطرها از سوي وي صورت گرفته، گفت: در تحليل اشعار هند و ايراني(ودايي، سنسکريت) از پژوهش‌هاي گرانسنگ\" آ. مکدانل\"، در بررسي اشعار اوستايي از آثار جديد \"هومباخ\"، \"اينسلر\" و \"گرشويچ\"، و در بررسي اشعار پارتي و پارسي ميانه از پژوهش‌هاي ارزشمند پروفسور \"هنينگ\"، \"مري بويس\"، \"ورنر زوندرمان\" و \"ژيلبر لازار\" بهره گرفته شده است.

115/

انتهای پیام/