وي افزود: معرق پارچه نوعي چهل‌تکه‌دوزي است با اين تفاوت که در آن پارچه به دست هنرمند رنگ‌آميزي مي‌شود.
نيکوکار تصريح کرد: در معرق پارچه ابتدا پارچه را با تکنيک‌هاي مختلف باتيک، مهر و باندانا رنگ‌آميزي کرده سپس پارچه را به صورت قطعات پازل در کنار هم کلاژ مي‌کنيم.
هنرمند تهراني بر دشوار بودن معرق پارچه تأکيد کرد و افزود: پارچه‌هاي مورد نياز ما در اين هنر کتان، سيليک و ابريشم است که در ايران بسيار کمياب و گرانند.
وي خاطر نشان کرد: تکنيک‌هاي جديد و مدرني در حوزه معرق پارچه در اروپا و امريکا ابداع شده اما دشواري تهيه مواد اوليه امکان اجراي اين تکنيک‌ها را از ما سلب کرده است.
نيکوکار با اشاره به اينکه معرق پارچه در ايران رو به فراموشي است و هيچ کارگاه آموزشي در اين حوزه وجود ندارد، گفت: معرق پارچه در دوران صفويه و قاجار در ايران رواج يافت که نمونه هاي آن در خيمه‌هاي شکار شاهان، پرده‌هاي امارات سلطنتي، جانمازها و سجاده‌هاي بازمانده از آن دوران به چشم مي‌خورد.
وي گستردگي و رونق معرق پارچه در کشورهاي اروپايي و امريکايي را مد نظر قرار داد و افزود: اين هنر که در سال 1970 ميلادي در کشورهاي غربي به اوج شکوفايي خود رسيده همچنان داراي مخاطبان بسياري است و به صورت پيشرفته در اين کشورها دنبال مي‌شود.
نيکوکار که در آثار خود از نقوش سنتي ايراني بهره گرفته است، گفت: اگر معرق پارچه به صورت يک واحد اختصاصي در هنرستان‌ها و دانشگاه‌ها تدريس شود به زودي شاهد رونق مجدد اين هنر در ايران خواهيم بود.
وي که در سايت اختصاصي خود( www.nikiquilt.ir ) نمونه‌هايي از اين هنر زيبا را به نمايش گذاشته است، در پايان اظهار داشت: تابلو‌هاي معرق پارچه به دليل قيمت بالا مخاطبان ويژه‌اي دارد و همين دليل موجب شده است که آثار خود را تنها در گالري‌هاي هنري به نمايش بگزارم.
121/
انتهای پیام/
