بنابراين گزارش،نخستين پيشنهاد از سوي \"نجم الدين فرخ يار\" مدرس و صاحبنظر هنري و مدير مجله گرافيک داده شد که تدوين دايرة المعارف جامع هنري ايران براي پژوهشگران بود و دومين طرح نيز از سوي دکتر مرتضي گودرزي ارائه شد.
تأسيس يک پاتوق، محفل و کانون غير رسمي و کوچک ولي پر رونق براي نشان دادن آثار هنرمندان جوان و داوري و نقد آن پيش از راهيابي به حيطه داوري‌هاي رسمي و دولتي از ديگر طرح‌هاي پيشنهادي اين نشيت بود.
در اين نشست ابتدا نجم الدين فرخ يار با اشاره به تحولات و اتفاقات سياسي و اجتماعي از دهه 40 تا 50 اظهار داشت : از دهه 40 اجتماع ايران دستخوش جريان‌هاي بحراني و حادي شد که چه سياسي مذهبي و اسلامي و چه غير مذهبي و چپ و چريکي در آن نقش بارزي داشتند و در آثار هنري اين دو دهه تبلور چشمگيري از اين دو جريان را مي توان ديد.
وي با اشاره به اهميت و ضرورت تدوين دايرة المعارف جامع هنري ايران به‌منظور الگويي براي پژوهشگران و محققان تاريخ هنر کشورمان که در قالب يک طرح و راهکار ارائه شد خاطر نشان کرد: بسياري از داوري‌هاي ما به ارزيابي‌هاي تاريخي باز مي‌گردد و اين نمايشگاه حاوي مجموعه‌اي از اين اطلاعات است که مي‌تواند بستر يک تحقيق جامع باشد.
در ادامه سهراب هادي با طرح اين سوال که پايبندي به اسطوره هاي ملي و آئيني در هنر اين دو دهه انقلاب اسلامي دچار انقطاع گرديد يا استمرار يافت به بنيان‌هاي نظري نقاشي کلاسيک، نسبت آن با نقاشي معاصر و تحولات نقاشي معاصر ايران اشاراتي داشت.
سپس مرتضي گودرزي (ديباج) پژوهشگر و منتقد هنري با اشاره به تبلور روشن فضاي اجتماعي دهه 50 در هنر اين دوره يادآور شد: اين دو دهه نقطه اوج و اتمسفر عظيمي در تاريخ معاصر ايران بوده و به دلايل متعددي دوره‌اي خاص و به‌شدت اثر گذار محسوب مي‌شود چرا که در اين دوره چند اتفاق مهم افتاد .
گودرزي تصريح کرد: شتاب در ترجمه زود هنگام مظاهر فرهنگ غرب در عرصه هنر به سوداي تصاحب سريع جوهرة هنر جديد، دوم ، رواج انگاره درک مدرنيته، شکلي کاريکاتوروار و نسنجيده و ترجمه و انتقال آن به زبان هنر توسط روشنفکران است.
وي تاکيد کرد: بايد اينجا نکته مهمي را يادآور شوم و آن اين است که هنرمندان ما در اين دوره هرگز نه چپ مطلق شدند و نه بطور درست و تمام عيار تابع و تسليم فرهنگ غرب بلکه در مدرنترين و تقليدي ترين آثار هنرمندان آن دوره بازهم با ايرانيزه کردن مفهوم و بازخواني و باز آفريني مواجهيم که امتداد يک سنت تاريخي است.
اين پژوهشگر و منتقد هنري خاطر نشان کرد : مدرنترين آثاري که در اين دو دهه هست معتقدم که اتفاقاً بشدت ايراني است، آثار بانگيز، ناصر اويسي، صادق تبريزي، حسين کاظمي و ... و حتي مظامين و مفاهيم هم عمدتاً ايراني بوده اند.
گودرزي در پايان پيشنهاد دوم اين نشست را اينگونه بيان کرد: تاسيس يک پاتوق ، محفل، کانون و لابي کوچک و غير رسمي که در آن هنرمندان کارهايشان را ارائه و اجرا کنند و ديده و داوري شوند و نقد هنر به شکلي غير رسمي اما پررونق و خودجوش در جامعه از همين جا شکل بگيرد، جدي، پايدار و البته جريان ساز باشد.
شايان ذکر است؛ نشست‌هاي صبا تا پايان نمايشگاه هنر دهه هاي 50-40 ادامه خواهد داشت.
114
انتهای پیام/
