به گزارش ميراث‌آريا(chtn)، سوخت معرق هنري است ترکيبي که قرن‌ها پيش از درخشش و اعتباري خاص برخوردار بوده، منشا و مبدأ اين هنر به‌درستي و به‌طور دقيق معلوم نيست و اينکه نخستين اثر سوخت معرق توسط کدام هنرمند و در چه دوره‌اي به‌وجود آمده تاکنون مشخص نشده است.

هنر سوخت حاصل لطيف‌ترين احساسات پاک هنرمنداني چيره‌دست و سخت‌کوش است که سال‌ها در اين مرز و بوم دست به آفرينش و خلق آثاري ارزشمند و بي‌دليل زده‌اند.

اين گزارش مي‌افزايد؛ هنر سوخت را در قديم کمال هنرها مي‌دانستند و آثار سوخت از پر ارزش‌ترين کارهاي هنري بود و اغلب به‌صورت گروهي اجرا مي‌‌شد.

براي اجراي يک اثر سوخت، ابتدا روي پوست آهو را طراحي کرده، سپس روي زمينه‌اي از پوست ميشن و تيماج مي‌چسبانند. براي ترسيم خطوط در طراحي سوخت، بيشتر از آب طلا(طلاي پرورده) استفاده مي‌کنند.

در ادامه نخست طلا را طوري حرارت مي‌دهند که مثل موم نرم شود، بعد فلز گداخته(طلا) را لاي پوست مي‌پيچند و با مواد شيميايي مخصوص مي‌آميزند. سپس نوبت نرم کردن طلاست بايد آنقدر چکش بخورد و کوبيده شود که يک مثقال طلا حدود يک متر مربع نازک و گسترده شود تا وقتي طلا به اين حالت نرسد براي کار سوخت آماده نيست.

اين گزارش حاکيست،پروردن طلا مدت زمان زيادي وقت نياز دارد و پس از آن طلا براي نقش و طرح سوخت مهيا مي‌‌شود. سوخت معرق هنر بسيار دشواري است و به همين جهت تعداد هنرمندان اين رشته هميشه معدود بوده است.

به گزارش ميراث‌آريا، براساس شواهد تاريخي اين هنر در عهد امير تيمور گورکاني رواج داشته و دوره صفويه نيز اوج درخشان اين هنر بوده است که پس از آن راه انحطاط پيموده و مجدداً‌ رونق يافته است. از معروف‌ترين هنرمندان سوخت معرق مي‌توان از \"محمدتقي صحاف\" و \"ميرزا عباس‌خان ذوالفنون\" نام برد که حدود يک قرن پيش ميزيستند.

امروزه گزيده‌اي از نفيس‌ترين آثار سوخت در برخي از موزه‌هاي ايران و جهان نگهداري مي‌شود.

بنابراين گزارش؛ در حال حاضر از‌ آن همه رونق، درخشش و پويايي اين هنر جز يادگارهايي پراکنده در برخي موزه‌هاي دنيا چيزي بر جاي نمانده است .
114/

انتهای پیام/