به گفته محققان اين دايناسور بدني عضلاني داشته که حجم عضلات آن بسيار بيشتر از آنچه تصور مي‌شده ارزيابي شده است.
\"فيليپ مانينگ\"، از اساتيد زمين‌شناسي دانشگاه منچستر در اين باره گفت: بدن اين دايناسور بر روي سنگ به صورت فسيل درآمده و برخلاف نمونه‌هاي گذشته، پوست، اندام‌هاي داخلي، رباط‌هاي ماهيچه‌ايي و تاندون‌هاي آن کاملاً حفظ شده‌اند که به همين علت نام موميايي را بر روي آن گذاشته‌ايم.
وي افزود: هنوز مطالعه بر روي اين فسيل 2/3 تني که حدود 2/12 متر طول داشته ادامه دارد و وجود پوست اين دايناسور با تمام ساختار و مشخصه‌هاي آن سبب حيرت و شگفتي محققان شده که حقيقتاً نمونه‌ايي منحصربه‌فرد و اعجاب‌آور است.
وي گفت: اين فسيل در سال 1999 در شمال \"داکوتا\" کشف شده و با کمک پيشرفته‌ترين تجهيزات و بزرگترين اسکنرهاي جهان مورد بررسي قرار گرفته است و اميدواريم با کمک اين تکنولوژي پيشرفته اطلاعات دقيق‌تري را به دست آوريم.
با توجه به اينکه قسمت‌هاي نرم بدن حيوانات پس از مرگ به سرعت از بين مي‌رود، در هنگام مرگ اين حيوان، روند فسيل شدن به دليل وضعيت شيميايي محيط خيلي سريعتر از روند متلاشي شدن صورت گرفته است.
مينانگ افزود: قدمت فسيل اين دايناسور حدود 65 تا 67 ميليون سال است و به همين جهت احتمال پيدا کردن DNA در آن بسيار کم و ناممکن است.
M/108
انتهای پیام/
