محمد ابراهيم جعفري که از دوستان نزديک مرحوم زند به شمار مي آيد نيز در ادامه به ايراد سخنراني پرداخت و گفت: اثر هنري وقتي به اوج مي رسد به شعر شبيه مي‌شود و شعر نيز وقتي به اوج مي رسد فال مي‌شود. کارهاي آخر ايرج نيز چون از دلش بر مي خواست در حقيقت براي خودش نبود. مفاهيمي داشت که بعد از خلق اثر، تازه خودش متوجه اين مفاهيم مي شد.
اين هنرمند ادامه داد: ما هميشه مي گوييم که هنرمند، هنر خلق مي کند ولي اين هنر است که هنرمند مي آفريند. براي ما که کار هنر و آموزش هنر مي کنيم ، اين کار، باغباني است ايرج نيز باغبان کارهايش بود. من خطاب به دانشجويان و شاگردان ايرج و کسانيکه اين اثر را خواهند ديد، مي گويم که مجسمه وقتي به حد دروني خودش مي رسد، اين شماييد که بايد نگاه کنيد و برداشتهاي متفاوتي از آن بدست آوريد، نه اينکه يک منتقد، بر اساس سلايق خود نقدي بر آن ارائه دهد.
وي افزود: دو پيکره در اين اثر موجود است که هر دو به هم مربوط هستند ، درخت و انسان. آدمي چه چيزهايي از درخت آموخته است. اين اثر نيز همانند انسان که ريشه و ساقه اش را حفظ مي کند و شاخ و برگ خود را عوض مي نمايد، در شاخ و برگ قابل تغيير است.اين اثر نتيجه تلاش‌هاي ايرج است. او سمبل شوق، تشويش و پرکاري بود. از موزه هنرهاي ديني امام علي(ع) متشکريم که حقايقي که او به تصوير کشيده است را قدر نهاده است.
اين گزارش حاکيست ؛ در پايان اين مراسم توسط « مجتبي آقايي» مدير موزه هنرهاي ديني امام علي(ع) هديه اي به رسم يادبود به خانواده مرحوم زند اهدا شد.
115/
انتهای پیام/
