وي تحقق بخشي از اهداف سازمان ملل و يونسکو را درگرو تدوين و تصويب کنوانسيون‌هاي گوناگون دانست و افزود: براي حفظ فرهنگ هر کشور بايد سازوکارهاي مشخصي وجود داشته باشد. تصويب کنوانسيون‌هايي چون کنوانسيون ميراث فرهنگي، يکي از راهکارهاي قانوني و حقوقي است که به حفاظت از ميراث ملموس و ناملموس و اشياي تاريخي مي‌پردازد و برآن است تا ضمن برانگيختن مشارکت مردم ميان گذشته و حال ارتباطي منطقي برقرار کند و به گوناگوني فرهنگ‌ها و زبان‌ها احترام بگذارد.
انگلهارت مردم را متوليان اصلي ميراث فرهنگي برشمرد و گفت: امروز نگاه به ميراث، متفاوت با گذشته است. نه تنها بناها و آثار کالبدي که همه آنچه فرهنگ، آداب و سنت مردم يک جامعه را تشکيل مي‌دهد، جزو ميراث فرهنگي بوده و ثروتي بيکران است که به عموم مردم تعلق دارد. به همين‌خاطر، سازمان ملل متحد به بخش خصوصي و سازمان‌هاي مردم‌نهاد، اهميت بسيار مي‌دهد و از برنامه‌ها و تلاش‌هايشان حمايت کرده و حتي براي کساني که در کنار توجه به توسعه، ميراث فرهنگي را هم پاس داشته‌اند، جايزه‌اي در نظر مي‌گيرد. ايران نيز از جمله کشورهايي است که به خاطر حفاظت از خانه زرگري و کاروانسراي زين‌الدين يزد و خانه پل شير اصفهان، اين جايزه را از آن خود کرده است.
مشاور منطقه‌اي و فرهنگي يونسکو، يکي ديگر از وظايف و اهداف عمده سازمان ملل متحد براي حفاظت از ميراث فرهنگي را ايجاد فرهنگستاني در اين زمينه دانست و افزود: با وجود کنوانسيون‌هايي که براي حفاظت از ميراث فرهنگي و پاسداشت آن وجود دارد. پاسداشت اين ميراث گرانبها در حد انتظار نبوده است زيرا از منابع انساني بسيار کمي برخوردار هستيم. به همين خاطر يونسکو تصميم گرفته تا با استفاده از وجود افراد متخصص و ايجاد مکاني براي گردهم آمدن آنها شبکه‌اي از مراکز پژوهشي مختلف پديد آورد تا با فعاليت در اين مکان نتايج پژوهش‌هاي خود را در اختيار يکديگر قرار دهند.
انگلهارت در ادامه بيان کرد: قطعا اين فرهنگستان داراي يک دبيرخانه مرکزي است و يونسکو نيز بر فعاليت آن نظارت مي‌کند چون اين شبکه، گستره وسيعي را از تدوين کتاب تا آموزش به آموزش‌دهندگان در برمي‌گيرد؛ البته اين نهاد در آسيا و اقيانوسيه شکل گرفته و 53 عضو فعال دارد.
وي از تشکيل کنوانسيون حفاظت از ميراث زيردريايي خبر داد و گفت: اين کنوانسيون در سال 2001 تدوين شده اما ايران آن را امضا نکرده است البته يونسکو، مؤسسه‌اي ايجاد کرده و به آموزش کساني پرداخته که به ميراث زير دريا علاقه دارند.
انگلهارت، جدايي کامل ميراث ملموس از ناملموس را ناممکن دانست و افزود: اگرچه نمي‌توان روح حاکم بر تخت جمشيد را از کالبد آن جدا کرد اما آنچه با عنوان کنوانسيون ميراث ناملموس در سال 2003 به تصويب رسيد و کشورهاي عضو يونسکو تا امروز نتوانسته‌اند چارچوب دقيقي براي آن تصويب کنند. يونسکو مؤلفه‌هايي چون زبان، آئين، موسيقي، سنت و... را در قالب ميراث ناملموس مي‌شناسند و معتقد هستند آنچه موجب حفظ و دوام اين ميراث مي‌شود انتقال سينه به سينه و نسل به نسل آن است و اگر اين زنجيره متوقف شود، اين ميراث گرانبها از بين مي‌رود.
مشاور منطقه‌اي و فرهنگي يونسکو با اشاره به اين‌که صنايع فرهنگي، بخش عمده‌اي از زندگي افراد را دربرمي‌گيرد گفت: در ذهن عامه مردم، کتاب، فيلم، موسيقي و...صنايع فرهنگي را تشکيل مي‌دهند اما هرآنچه خلاقانه باشد در شمار اين‌گونه صنايع بوده و مي تواند \"مهر اصالت\"را به خود اختصاص دهد ، مهري که نشان‌دهنده برتري کيفي و منحصربه فردبودن آن محصول فرهنگي است.
انگلهارت، مهر اصالت را نه جايزه‌اي براي بهترين محصول بلکه معياري براي توليدات فرهنگي يک کشور دانست و افزود: يک کميته تخصصي به بررسي محصولات فرهنگي مي‌پردازد و هرکدام از اين صنايع را که درعين اصيل، باکيفيت و خلاق بودن، به محيط زيست نيز آسيب نرساند و بتواند در بازار با ديگر کالاها رقابت کند، اختصاص مي‌دهد. کشور ايران
نيز در سال 2007 توانست شش مهر اصالت را از آن محصولات خود کند.
وي آموزش را يکي از راهکارهاي اساسي براي تداوم خلاقيت و فرهنگ برشمرد و گفت: با آموزش مي‌توان به تنوع آداب، سنت‌ها و فرهنگ‌ها و تداوم آن اميدوار بود./115
انتهای پیام/
