وي افزود: رئيس کميسيون فرهنگي شوراي اسلامي شهر تهران نيز از اين آب انبار بازديدکرده بود و قرار بود از سوي شوراي شهر تهران براي مرمت و بازسازي آن اقدامات لازم را انجام دهد و حتي عنوان شد در اين زمينه با سازمان ميراث فرهنگي استان تهران هم نامه نگاري هاي لازم انجام شود.
اين بنا در محدوده بازار تهران و محله سيد اسماعيل واقع شده و بناي کنوني آن از آثار دوره قاجاريه است. با توجه به ويژگي هاي خاص و وسعت اين آب انبار، اين اثر در فهرست آثار تاريخي کشور ثبت شده بود.
معمارزاده درباره پيگيري رئيس کميسيون شوراي شهر تهران گفت: بعد از بازديد ديگر اطلاعي از پيگيري هاي آقاي مسجد جامعي ندارم.
به گفته اين کارشناس اين آب انبار وضعيت مناسبي ندارد و بايد هر چه سريعتر مرمت و بازسازي شود.
در تهران قديم علاوه بر قنات ها، آب انبارهاي متعددي وجود داشت که بناکنندگان آن اکثراً مردم خيرانديش و نيکوکار بودند.
اين آب انبارها که اغلب گنجايش مقدار زيادي آب را داشت، در موقع خشکسالي و هنگامي که قنات هاي تهران جوابگوي احتياج هاي مردم نبود، نقش مهمي را به عهده داشتند و از طرفي ذخيره آب در اين انبار يک کار مال انديشانه بود که نگراني هاي مردم را در مواقع خشکسالي و احتياج مرتفع مي ساخت.
يکي از مهمترين آب انبارهاي دارالخلافه، آب انبار سيد اسماعيل بود. اين آب انبار تاريخي و کهنسال در زمان حکومت سلجوقيان و سلطنت طغرل اول به وجود آمد ولي بعدها متروک شد.
آنگاه در دوران صفويه شاه طهماسب اولين امر به تعمير آب انبار داد ولي باز هم متروک شد تا اينکه حاج عيسي وزير در سال 1262 هـ. دستور تجديد بناي آن را داد.
آب انبار سيد اسماعيل و بناهاي وابسته به آن به هنگام آباداني بيش از هزار متر مربع مساحت داشت که امروزه به جز محوطه مخزن آن بقيه بنا از جمله راه پله و پاشير از بين رفته است. مخزن بسيار بزرگ آب انبار از نمونه هاي جالب توجه آب انبار سازي و در نوع خود منحصر به فرد است.
راه پله ، از کوچه سيد اسماعيل 43 پله با پاگردهاي متعدد داشت و محوطه پاشير به ابعاد 12 متر مربع ، داراي سه شير بزرگ بود که در زير هر يک چاله اي به ابعاد تقريبي يک متر مربع وجود داشت. روي آب انبار، کاروانسرا ، بارانداز و همچنين بادگيرها و روزنه هاي مربوط به مخزن آب انبار قرار گرفته بود./115
انتهای پیام/
