وي با بيان اينکه در حدود 50 بافنده حرفه‌اي در بافت چادرشب در سطح استان فعال هستند، اظهار داشت: اين در حالي است که قدمت اين رشته در استان گيلان به زمان اشکانيان باز مي‌گردد.
اين هنرمند گيلاني ادامه داد: تا پيش از انقلاب رشد خوبي را در اين رشته شاهد بوديم و حتي از بازار خوبي نيز در کشور برخوردار بود که متأسفانه بعد از پيروزي انقلاب بي توجهي مسئولان امر اين رشته را نيز به انزوا کشيد.
صادقي با اشاره به اينکه رشد صنعت و ورود توليداتي که به دليل استفاده از ماشين در توليد به صورت انبوه در بازارها موجود بودند دليل بي‌توجهي روز افزون اين رشته هنري در بين مردم شده است، گفت: تعريف کاربرد تازه براي اين رشته نياز امروز آن است و اين تنها راهکاري است که به طور جدي توسط هنرمندان باقي مانده اين عرصه در حال پيگيري است.
وي تصريح کرد: شناساندن و بالابردن آگاهي مردم نسبت به کاربرد و جايگاه اين توليدات راهکاري است که بايد خود مسئولان پايگذار آن باشند ضمن اينکه از هنرمندان داوطلب براي آموزش و توليد زنده اين محصولات حمايت کنند.
اين صنعتگر صنايع دستي افزود: بارها براي نمايش توليد زنده اين رشته در بازارچه شهرستان و نمايشگاه‌هاي استاني داوطلب شده ام ولي متأسفانه کم توجهي خاصي که به اين رشته مي‌شود جايي براي هنرنمايي باقي نمي گذارد.
آسيه صادقي با تأکيد بر اينکه دريافت تسهيلات بانکي براي رشته‌هاي صنايع دستي يکي از قول‌هايي بود که مسئولان براي حمايت از صنعتگران داده بودند، افزود: متأسفانه براي دريافت اين تسهيلات تلاش بسياري از طرف هنرمندان صورت مي‌گيرد اما ترتيب اثري داده نمي‌شود.
وي خاطرنشان کرد: چادرشب‌بافي مانند تمامي رشته هاي در حال فراموشي نيازمند حمايت دولت است و اگر امروز به نام رشته‌هاي در حال منسوخ شناخته مي‌شوند ما مقصر نسخ و فراموشي آن‌ها هستيم./111
انتهای پیام/
