فيل بل، ديرينه‌شناس دانشگاه آلبرتا گفت: آنچه که باعث شده بود دانشمندان دايناسورها را بزرگترين مهاجران تاريخ قلمداد کنند، کثرت مهاجرت‌هايشان بود. آنها 9 بار بيشتر از گوزن‌هاي آمريکايي شمالي و چهار برابر گاوهاي وحشي آفريقايي از منطقه اي به منظقه ديگر مهاجرت مي‌کردند.
وي افزود: يافته‌هاي ما نشان مي‌دهد دايناسورها مي‌توانستند تا فاصله‌اي 3000 کيلومتري از مکان قبلي خود مهاجرت کرده و تقريبا در هر منطقه‌اي به مدت شش ماه زندگي کنند، مدتي حدود نصف فرضيه‌هاي قبلي. اين امر به سبب نياز مبرم آنها به انرژي و غذا بود.
فيل بل، در ادامه ادعاهايش خاطرنشان کرد: سايز و فيزيولوژي دايناسورها، مانع از مهاجرت‌هاي طولاني آنها شده و در سفر‌هاي بلند مدت ناموفق مي‌ساخت. /109
انتهای پیام/
