از ميان معضلات نام برده شده مي‌توان ترافيک را به عنوان مهمترين معضل نام برد زيرا تمامي افرادي که به نوعي در روز مجبور به خارج شدن از منزل و حضور در فضاي باز شهري هستند به واسطه آن آزرده‌خاطر مي‌شوند.
در حال حاضر حضور خودروها در معابر شهري تهران از حضور شهروندان پررنگ‌تر شده است که اين به علت توليد بيش از حد و حصر خودرو توسط کارخانه‌هاي سازنده و تزريق آن به خيابان‌هاي شهر است.
وقتي پاي صحبت همه افرادي که با خودروهاي تک سرنشين در سطح شهر تردد مي‌کنند و ناچار به تحمل حجم انبوه ترافيک و سپري کردن وقت خود در پشت چراغ‌قرمز‌هاي طولاني مدت هستند بنشينيم تک‌تک آنان مديران شهري را مسئول و متولي حل اين مشکل مي‌دانند اما اگر کمي انديشمندانه‌تر فکر کنند در خواهند يافت که باز کردن گره اين مشکل به ميزان قابل توجهي به دست خود شهروندان است که همواره استفاده از وسيله نقليه شخصي خود را به وسايل نقليه عمومي ترجيح مي‌دهند .
ناگفته نماند که آنها نيز تاحدودي حق دارند ، زيرا وسايل نقليه عمومي پايتخت نيز در حال حاضر ظرفيت پذيرش اين‌همه مسافر را ندارد واي به روزي که تمام سرنشين‌هاي خودروهاي تک سرنشين نيز که البته تعداد آنها کم نيست به جمع مسافران وسايل نقليه عمومي اضافه شوند.
هر راهکار جديدي هم که از سوي مسئولان شهري و ارگان‌هاي مربوط براي حل مشکل ترافيک انديشيده مي‌شود بعد از گذشت مدتي به بن‌بست مي‌رسد و دوباره همه را به نقطه آغاز بر مي‌گرداند و خيابان‌سازي ، اتوبان‌سازي ، پل‌سازي و مترو و حتي حضور اتوبوس‌هاي BRT نيز مشکلي را حل نکرده و نخواهد کرد.
به نظر مي‌رسد نگاه مسئولان شهري بالاخص شهرداري به اين موضوع نگاهي کارشناسانه نيست زيرا به رغم اينکه هرساله به اين معضل شهري فکر و نسبت به آن ابرازنگراني مي‌شود و براي حل آن جلسات مختلف مي‌گذارند اما هيچگاه موفق به گرفتن تصميمي جدي در راستاي حل اين موضوع نشده‌اند . بعضا در مواقعي که تصميمات خوبي اتخاذ مي‌شود يا به مرحله اجرا نمي‌رسد و چنانچه طرحي به مرحله اجرا رسيد بعد از گذشت چند ماه با اضافه شدن ماده و تبصره‌اي جديد به آن طرح و يا سرسري گرفتن اجراي آن دوباره به نقطه آغاز خود بازمي‌گرديم و لذا بهتر است بگوييم که گره کور ترافيک پايتخت بازشدني نيست./115
انتهای پیام/