انواع ناهنجاري‌هاي اجتماعي از قبيل فقر ، کمبود امکانات زندگي ، سوء مصرف مواد مخدر و اعتياد ، محيط خانوادگي پرجمعيت ، بيکاري و طلاق از جمله عواملي است که خانواده‌ها را درگير انواع آسيب‌هاي اجتماعي مي‌کند که به نوعي زمينه‌ساز تشديد پديده کودک‌آزاري را فراهم مي‌سازد.
مهمترين نمود اين رفتار ناهنجار اعمال خشونت فيزيکي عليه کودکان است که در اشکال مختلفي همچون کتک زدن ، لگد زدن ، سيلي زدن ، داغ کردن ، حبس کردن و گرسنه نگه‌داشتن اعمال مي‌شود.
خشونت فيزيکي تنها نوعي از رفتار خشونت آميز عليه کودکان است . انواع خشونت‌هاي روحي و کلامي مانند تحقير کردن، سرکوفت زدن ، مقايسه نادرست با همسالان ، ناسزا گفتن و محروم کردن کودک از علايق او و حتي تحصيل از جمله ديگر روش‌‌ها است.
کار اجباري و کرايه دادن کودکان براي کار نيز از ديگر موارد کودک‌آزاري محسوب مي‌شود و اين درحالي است که برابر پيمان‌نامه جهاني حقوق کودک هرگونه بهره‌کشي مغاير با هريک از جنبه‌هاي رفاه کودکان ممنوع است و کشورهاي عضو اين پيمان‌نامه در برابر اين امر مسئول هستند.
بنابر اين پيمان‌نامه جهاني که ايران نيز از سال 1372 آن را پذيرفت منافع کودک بايد توسط والدين او مورد توجه قرار گيرد و در صورت کوتاهي والدين نسبت به فرزندان خود ، دولت موظف به انجام حمايت‌ها و مراقبت‌هاي لازم از کودکان است و در صورت اعمال هرگونه رفتار خشونت‌آميز عليه کودکان دولت بايد اقدامات قانوني ، اجتماعي و آموزشي لازم را انجام دهد.
در حاليکه 15 سال از پيوستن ايران به اين پيمان‌نامه جهاني مي‌گذرد اما کماکان شاهد افزايش موارد کودک‌آزاري به اشکال مختلف آن هستيم که در مواردي شدت خشونت به حدي است که زمينه مرگ کودک را فراهم مي‌سازد و متاسفانه هيچ قانون قاطعي در برخورد با کودک آزارها اعمال نمي‌شود./115
انتهای پیام/