به گزارش ميراث آريا(chtn) به نقل از ستاد خبري سومين کنگره بين‌المللي عرس بيدل کزازي افزود: اين ناشناختگي و بي‌ارجي بيدل هم بازمي‌گردد به آن چه در تاريخ شعر پارسي آن را دوره بازگشت مي‌نامند که اگر بخواهيم واژه‌اي سياسي را در بازنمود آن به ‌کار ببريم، گونه‌اي کودتاي ادبي بوده است.

اين استاد دانشگاه ادامه داد: از آن زمان که اين دوره آغاز شده است پسند ادبي ايرانيان به گونه‌اي بوده است که با شيوه شاعري سخنوري مانند بيدل همساز و هماهنگ شمرده نمي‌‌شده است. از اين روي بيدل هرگز در ايران آن پايگاه و جايگاهي را که در ديگر کشورهاي پارسي زبان يافته، نداشته است.

وي همچنين گفت: در افغانستان يا کشورهاي شبه قاره، پاکستان و هندوستان بيدل بسيار فراتر از آن است که تنها سخنوري باشد. در آن کشورها کمابيش به چهره‌اي آييني دگرگون شده است. اما در ايران تنها چند سالي است که به بيدل مي‌انديشيم و مي‌پردازيم چون سايه آن پسند کژ و بي‌راه ادبي اندک اندک از ميان رفته است.

کزازي تاکيد کرد: ايرانيان، به ويژه دوستداران سخن پارسي بدان آغاز نهاده‌اند که نغزي‌ها و نازکي‌هاي سروده‌هاي سپاهاني يا هندي به‌ويژه آن هنرورزي‌هاي شگرف را که شعر بيدل را از ديگر سخنوران هم شيوه فراتر مي‌برد بشناسند و ارج بنهند.

وي در پايان گفت: اين آغاز بي‌هيچ گمان از ديد من آغازي فرخنده است. مي‌تواند يکي از بزرگ‌ترين فرزندان فرهنگ ايران و سالاران سخن پارسي را به ايران زمين که همواره سرزمين سپند سخن و جايگاه فرهمند فرهنگ بوده است بازگرداند./120

انتهای پیام/