اما متاسفانه با گذشت نزديک به 5 سال از تصويب اين قانون کماکان مشکلات اين افراد به مثابه گذشته پا برجاست و متاسفانه هيچ اقدام قابل توجهي در راستاي برطرف کردن مشکلات آموزشي موجود دانشجويان معلول انجام نشده است.
نامناسب بودن معماري تعدادي از دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالي مهمترين مشکل دانشجويان معلول است که رفت و آمد اين قشر از جامعه را با مشکل مواجه ساخته است.
به رغم تاکيد قانونگذار مبني بر مناسب‌سازي فضاهاي عمومي و آموزشي هنوز برخي از اين مراکز براي استفاده و تحصيل دانش‌آموزان مناسب نيستند و در تعدادي از دانشگاه‌ها برگزاري کلاس‌ها و کارگاه‌ها در طبقات فوقاني و نبود آسانسور امکان استفاده دانشجويان از اين کلاس‌ها را مي‌گيرد.
از سوي ديگر نبود سرويس بهداشتي مناسب و سرويس اياب‌ذهاب ويژه اين افراد از ديگر موارد مشکل‌ساز براي حضور اين افراد در دانشگاه‌ها است.
يکي ديگر از مشکلاتي که دانشجويان معلول در دانشگاه‌ها با آن مواجه هستند نگاه ترحم‌آميز استادان و ساير دانشجويان به آنان است که اين نوع رفتار، رفتاري آگاهانه و تخصصي نيست و نه تنها در بهبود شرايط موجود هيچ تغييري ايجاد نمي‌کند بلکه آنان را آزرده‌خاطرتر خواهد کرد.
لذا بهتر است وزارت علوم و وزارت آموزش و پرورش در زمينه معلول‌باوري و حضور پررنگ‌تر اين افراد در مراکز آموزشي و سطوح علمي بيشتر انديشه کنند و زمينه را براي ادامه تحصيل ْآنان به شکلي فراهم کنند تا روياي تحصيل براي اين قشر از جامعه جاي خود را به دغدغه تحصيل سپارد./115
انتهای پیام/