امين‌پور در ادامه با بيان اينکه پيشينه کاربرد روش‌هاي ژئوفيزيک در باستان‌شناسي به چند دهه قبل باز مي‌گردد يادآورشد: نخستين‌بار در اواسط دهه 1940 از اين روش استفاده شد و سپس در شروع دهه 1950 با تمرکز بر روش مغناطيس‌سنجي اين فعاليت‌‌ها به انجام رسيد.
وي ضمن تأکيد بر اهميت استفاده از اين روش در کاوش‌هاي باستان‌شناسي در بيان ويژگي‌هاي اين طرح اظهار کرد: آشکارسازي ساختار معماري مدفون در خاک، مشخص کردن پلان بناهاي مدفون، مشخص کردن بقاياي پي‌ها و ديواره‌ها و تعيين جنسيت آن‌ها از قبيل خشت، آجر و سنگ، مشخص شدن بقاياي مدفون راه‌ها، سنگ‌فرش‌ها و آجرفرش‌ها در زيرزمين از مزاياي استفاده از اين روش است.
امين‌پور در ادامه گفت: تعيين محل آرامگاه‌ها، پل‌ها و خندق‌ها، محل‌هايي که در گذشته خاکبرداري شده و سپس با رسوبات جديد پر شده باشد، تعيين محل کوره‌هاي پخت سفال، کوره‌هاي ذوب فلز، محل خاک‌هاي سوخته و خاکستر و تعيين محل چاله‌هاي باستاني، گور خمره‌ها و خمره‌هاي بزرگ نگهداري مواد غذايي از ديگر ويژگي‌هاي روش ژئوفيزيک در باستان‌شناسي است.
وي در خصوص محدوديت‌هاي موجود در اين روش نيز تصريح کرد: وجود آلودگي‌هاي آهني در خاک، کابل‌هاي برق و فنس‌کشي‌هاي موجود در منطقه مانع استفاده از اين روش مي‌شود.
امين‌پور با بيان اينکه استفاده از اين روش پنج سال پيش در اطراف تخت‌جمشيد آغاز شد افزود: امسال با بررسي داده‌هاي اين روش در 5 ساله گذشته مفيد بودن استفاده از آن به اثبات رسيده است.
وي در پايان يادآور شد: از روش ژئوفيزيک در شناسايي محوطه‌هاي تخت‌جمشيد، تنگه بلاغي، شهر استخر، دشت حلقه مرودشت، جرجان و محوطه ربط در نزديکي سردشت استفاده شده که نتايج خوبي به دنبال داشته است. /115
انتهای پیام/
