سيد مهدي موسوي در ادامه خاطرنشان کرد: در کدامين زبان جز زبان پارسي مي‌توان گلستاني آراسته از عارفانه‌هاي خواجه عبدالله و بوسعيد و مولانا و سنايي را در کنار پنديات و چکامه‌ها و عاشقانه‌هاي رودکي و نظامي و حافظ و سعدي و ديگران به يکجا به نظاره نشست و يک مفهوم و معنا را از آن تعبير کرد.
به گفته اين مقام مسئول در سازمان ميراث فرهنگي، صنايع‌دستي و گردشگري شايد راز غنا و ماندگاري ادب پارسي را بتوان در پي در آميختن آن با کلام وحي جستجو کرد و باز بي حکمت نيست که کلام وحي نخستين بار بدين زبان ترجمه شد.
وي اضافه کرد: امروز که جهاني شدن مي‌رود تا خورده فرهنگ‌ها را در خود هضم و جذب کند و امپرياليسم فرهنگي را در پهنه گيتي بگستراند، ملت‌ها بيش از هر زماني در پي شناخت و بازشناسي و صيانت از هويت ملي خويش بر آمده اند. از اين سوالاتي چون که بوده‌ام، در کجا ايستاده‌ام و به کجا خواهم رفت پرسش هاي بنياديني است که هر قوم و ملتي براي بقا و ماندگاري خويش ناچار از جستن پاسخ براي آنهاست.
موسوي ادامه داد: با طرح اين پرسش‌هاست که جايگاه و اهميت ميراث فرهنگي اعم از ميراث ملموس و ناملموس از قبيل دين، زبان، آداب، سنت‌ها، آيين‌هاف دانش‌ها و شخصيت‌هاي علمي و فرهنگي کارکرد و نقش و جايگاهشان را در ميان جامعه باز مي‌کند.
رئيس پژوهشگاه ميراث فرهنگي گفت: مي‌توان بسياري ديگر از عناصر را به مثابه مولفه‌هاي هويتي يک جامعه، يا مجموعه‌اي از اقوام و ملت‌ها بر شمرد که رشدشان جز با بازشناسي، حفاظت و تمسک بدان‌ها مسير نخواهد شد.
وي با اشاره به روزگاري که تهاجم از حوزه نظامي به حوزه فرهنگ کشانده شده و مهاجمان تلاش دارند در کنار انواع مرزبندي‌ها و سلطه گيري‌هاي سياسي، نظامي، اقتصادي با بهره‌گيري از تمامي امکانات، سلطه فرهنگي خويش را نيز بر سراسر جهان گسترش دهند اظهار داشت: در اين راستا بر وجدان بيدار ملت‌ها است تا با بازشناسي تاريخ، فرهنگ و هويت خويش در مقابل اين سيل ويرانگر ايستادگي کنند.
وي به پاسداري از اين ميراث گران سنگ در طي سده‌ها و هزاره‌ها در مقابل ناملايمات تاريخي تاکيد کرد و گفت: بر خردورزان و انديشمندان ملت‌هايي که تاريخ، فرهنگ، دين و زبان مشترک دارند فرض است تا با نگاه و رويکردي جديد و عالمانه و درک صحيح از مشترکات تاريخ و فرهنگي، بر صيانت و حفاظت از کهن يادگارهاي همواره ماندگار خويش بينديشند و بر صلابت در برابر اين هجمه ويرانگر پايداري کنند.
موسوي در پايان تاکيد کرد: بي ترديد سهم زبان پارسي به عنوان زباني پويا با قابليت‌هاي منحصربه فرد در بيان انديشه‌ها، ارزش‌ها و احساسات و نقش شعرا، ادبا و دانشمندان پارسي زبان در گسترش دانش بشري سهمي والا دارد./118
انتهای پیام/
