شهرداري تهران در اقدام جالب توجهي که در ظاهر با هدف حفظ سلامت شهروندان انجام داده اقدام به مسدود کردن عرض خيابانها در محل نصب پلهاي عابر پياده کرده است. با اين کار شهروندان تهراني از توفيق استفاده از پلهاي عابر اجباري بهرهمند ميشوند.
از سوي ديگر مجهز نبودن اين پلها به پلهبرقي و حتي آسانسور اعتراض بسياري از شهروندان را به دنبال داشته است. براي نمونه ميتوان به پلهاي عابر پياده ميدان صنعت و يا خيابان آزادي اشاره کرد، چراکه مسدود بودن عرض خيابان در محل نصب اين پلهاي عابر مردم را وادار به بالا رفتن از پلههاي بيشمار ميکند.
در عملکرد شهرداري تهران آنچه مشهود است اينکه تنها به ظاهرسازي فضاهاي شهري و هر آنچه موجب مطرح شدن نام شهرداري شود توجه دارد. از نمونههاي بارز اين ادعا ميتوان به ايجاد فضاهاي سبز و همسطحسازي پيادهروها اشاره کرد که البته چندان موفق نبوده است.
براي نمونه شهرداري طي يکسال گذشته اقدام به ايجاد فضاي سبز در خيابانهاي محدوده شهرک غرب کرده است، درحاليکه پل عابرپياده ضلع جنوبي ميدان صنعت فاقد پلهبرقي است. با وجود اين مشکل سالمنداني که قادر به بالا رفتن از پله نيستند براي رفتن از ضلع جنوب شرقي ميدان به ضلع جنوب غربي و بالعکس آن مجبورند اين ميدان را کامل دور بزنند. متأسفانه اين امر نارضايتي ساکنان اين منطقه را به دنبال داشته است.
در يک سال اخير بارها شاهد اين مسأله بوديم که شهرداري نسبت به زيباسازي فضاهاي شهري و احداث بوستانها تلاش گستردهاي انجام داده و تقريبا هر فضايي را که قابليت تبديل به فضاي سبز را داشته به فضاي سبز تبديل کرده است. هميشه در اينگونه امور توجه به اينکه مردم چقدر از فضاي سبز استقبال ميکنند تأثيري نداشته است.
بايد به مديران شهري اين نکته را گوشزد کرد که آيا نيازهاي شهري مردم تنها در فضاي سبز و پيادهروهاي همسطح خلاصه ميشود يا اولويتهاي ديگري وجود دارد.
اي کاش شهرداري کمي در راستاي تجهيز امکانات موجود در سطح شهر تلاش ميکرد شايد از اين طريق مشکلي از مشکلات شهروندان بر طرف ميشد./115
انتهای پیام/