اين درحالي است که قانون مديريت پسماندها، نه تنها بر تفکيک زباله‌هاي عفوني از عادي تاکيد مي‌کند بلکه بر بيخطرسازي زباله‌هاي عفوني در محل توليد و جابه‌حا نکردن آن نيز اصرار دارد. اين قانون همچنين حمل زباله‌هاي عفوني از مبدأ توليد را به هر عنوان منع مي‌کند.
از سوي ديگر جبران خسارت‌هاي ناشي از زباله‌هاي عفوني چندين هزار برابر هزينه بيخطرسازي زباله‌هاي عفوني است. چراکه بسياري از بيمارستان‌هاي دولتي و غيردولتي زباله‌هاي خود را بدون اين‌که بي‌خطر کنند تحويل ماشين‌هاي شهرداري مي‌دهند. اين درحالي است که بيخطرسازي زباله‌هاي عفوني در بيمارستان‌ها و تحويل آن به شهرداري براي حمل و نقل عمومي از سياست‌هاي وزارت بهداشت است.
پس از دفن زباله‌هاي عفوني شيرابه حاصل از زباله‌ها مي‌تواند وارد سفره‌هاي آب زيرزميني شده و ضمن آلوده کردن خاک، آب را نيز آلوده کند . اين آب در بسياري از مناطق براي کشاورزي و شرب مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
تهران بيش از 400 مرکز بهداشتي و درماني دارد و 75 تا 80 تن زباله عفوني در روز توليد مي‌کند که بر طبق قانون جمع‌آوري اين نوع زباله‌ها برعهده توليدکننده آن است. اين در حالي است که تفکيک زباله بايد در بيمارستان انجام شود تا زباله‌هاي عفوني از عادي جدا شود، همچنين قبل از حمل بي‌خطر شود ولي متاسفانه هيچگونه تفکيکي صورت نمي‌گيرد و همچنان زباله‌هاي عفوني و عادي در کنار هم قرار مي‌گيرند.
انتهای پیام/