فخرالدين صابري در ادامه خاطرنشان کرد: مسجد جامع ساوه که چهار هزار و 200 متر مربع وسعت دارد در سال 1310 به عنوان نخستين اثر تاريخي استان مرکزي در فهرست آثار ملي کشور به ثبت رسيد.
به گفته اين مقام مسوول در سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري: اين مسجد مجلل و باشکوه شامل يک صحن گنبدي، دو ايوان، يک مناره، چند شبستان و محراب‌هاي متعدد قديمي باخط کوفي و دو محراب دوره صوفي با خط ثلث گنجينه‌اي از هنرهاي معماري، نقاشي، کاشي‌کاري و گچ‌بري است.
وي با اشاره به اين که شبستان‌هاي گلي و خشتي، قديمي‌ترين بخش مسجد جامع ساوه متعلق به دوره پيش از سلجوقي است اظهار داشت: در دوره سلجوقي و ايلخاني تغييرات عمده‌اي در شکل معماري اين مسجد صورت گرفته است.
صابري با بيان اين که در مقطعي از زمان، عنصر خشت جاي خود را به آجر داده و از گچ به ميزان زيادي براي ايجاد تزئينات استفاده شده است تصريح کرد: پيداشدن يک محراب گچي زيبا و ارزشمند هنگام کاوش‌هاي باستان‌شناسي در ضلع شمالي مسجد و نيز وجود تعدادي محراب‌هاي گچي در قسمت جنوبي مسجد، بيانگر سليقه و ذوق هنرمندان گچ‌بر بوده است./118
انتهای پیام/
