به گزارش ميراث آريا (chtn)، جعفر مهرکيان در سومين همايش بين‌المللي روابط بين فرهنگي عصر مفرغ آسياي ميانه ضمن ارائه مقاله خود در خصوص اجاق‌هاي دو چشمه گونور، همسان‌هاي ايراني گفت: در ساختار زيست‌گاه‌هاي طبيعي و سازه‌هاي انسان ساخته و در سر بناهاي نخستين، چه در بيرون و چه درون زيست‌جاه‌ها، آتش يک عنصر مهم است. همچنين آتش مي‌توانست در کانون خانواده چراغ روشنايي، اجاق پخت و پز و بخاري باشد. پس براي آنکه در هر زمينه کارايي بيشتري داشته باشد با دگرگوني‌هاي بسياري روبرو شد.

وي افزود: بي‌آنکه تاريخچه و روند شکل‌گيري ساختار اين سازه مهم معماري را برشماريم به گونه‌اي از اجاق چند منظوره مي‌پردازيم که به فراواني در سازه‌هاي معماري گونور تپه پديدار شده است.

مهرکيان خاطرنشان کرد: اين سازه اجاقي دو چشمه و پيشرفته است که با گل و کاه، خشت و گل و درست در ديوار يا کنار آن ساخته مي‌شد و به جز سوراخ خاکستر‌کش، آتشدان آن نيز پوشيده بود و به طور غير مستقيم و از چشمه ديگر بارگذاري مي‌شد.

عضو هيات علمي پژوهشکده باستان شناسي ادامه داد: کف و بالاي آن نيز کارايي ديگري داشت، طوريکه گرماي آن کمتر هدر مي‌رفت و بيشترين نيازهاي خانواده و يا مصرف‌کننده را برآورده مي‌کرد. اين اجاق دو چشمه، در درون و بيرون فضاهاي معماري شکل مي‌گرفت.

وي يادآور شد: همسان‌هاي اين اجاق در ديگر جايگاه‌هاي باستاني از جمله ايران ادامه يافته است که مي‌توان در موشلان هشتگرد، پرديس قرچک و معمورين فراگيري اين روند را دنبال کرد./117

انتهای پیام/