باستان‌شناسان با اعتقاد به اين مطالب اعلام کردند، کشف آثاري از پايه‌هاي مستحکم پناهگاه‌ها، وجود خاکسترهاي به جاي مانده از چوب درختان در حفره‌هاي تنور مانند و از همه مهم‌تر پوست فندوق‌هاي وحشي خورده شده در لابالاي پوشش خاکي اين سکونتگاه، بيانگر حضور طولاني مدت افرادي است که به صورت دسته جمعي در اين مکان زندگي مي‌کرده‌اند.
بر خلاف نظريه برخي باستان‌شناسان، آندره جاسون باستان‌شناس ميراث ملي موسسه مانکس اظهار داشت: احتمال خانه بودن اين بنا بسيار کم است. زيرا ساکنان هشت هزار سال گذشته اين جزيره همچون کوچ نشينان زندگي کرده و غذاي خود را با جستجو به دست مي آوردند و همچون نسل‌هاي بعدي دانش کشاورزي نداشتند.
وي در ادامه افزود: با همه اين تفاسير مي توان فهميد که اين بنا از الوارهايي مستحکم ساخته شده و حفره‌هايي تنور مانند با خاکستري از چوب‌هاي آتش گرفته نيز در آن وجود دارد.
جانسون معتقد است، اين کلبه چوبي تنها براي استراحت و سکونتي موقت ساخته شده و افرادي که از آن استفاده کرده‌اند، شکارچياني بوده‌اند که در هنگام تعقيب شکار به اين مکان آمده‌اند.
با اين وجود اگرچه هنوز تاريخ دقيقي از زمان ساخت اين بناي باستاني حتي با آزمايشات راديوکربني به دست نيامده اما کارشناسان بر اين عقيده‌اند که اين ساختمان، قديمي‌ترين خانه ساکنان جزيره انسان در انگلستان به شمار مي‌رود./109
انتهای پیام/
