نيکولاي اوچاروف، سرپرست تيم باستان‌شناسي، اين عمارت را صومعه اي متعلق به قرن سيزدهم و زمان حکومت سزارهاي بلغارستان همچون کالويان،بوريل و ايوان آسن دوم دانسته و افزود: اين صومعه يا عمارت در مرکز شهر تارنوو در دوره اتحاد کليساي ارتدوکس بلغارستان و کليساي کاتوليک واتيکان که از اواخر سال 1204 شکل گرفت، بوده است.
علاوه بر کشف بخش‌هايي از ديواره صومعه، انگشتري نقره اي به وزن 30 گرم با تصويري از گل‌هاي زنبق نيز به دست آمد که به عقيده باستان‌شناسان متعلق به حاکمان فرانسوي در قرون وسطي بوده است.
اوچاروف خاطرنشان کرد: نمي‌توان گفت که اين انگشتر به شاه تعلق دارد، اما مي‌توان آنرا متعلق به اشراف زادگان دانست. اشراف زادگاني فرانسوي يا بلغاري.
با اين وجود باستان‌شناسان بر اين باورند که در قرن سيزدهم زندگي اشرافي بلغارستان در حد بسيار زيادي تحت نفوذ مد و پوشاک و جواهر آلات فرانسوي بوده که به وسيله صليبيون به اين کشور وارد شدند./109
انتهای پیام/
