شهاب‌الدين ارفعي درادامه خاطرنشان کرد: درابتدا ايوان مسجد منتهي به گنبدخانه بوده که در قرن چهار و پنج هجري محوطه سازي در آن انجام شد.
وي با اشاره به اين‌که درابتدا مسجد جامع بروجرد داراي دو ورودي بوده اظهارداشت:نخستين بازسازي فضاي زيرين گنبدخانه،قديمي‌ترين بخش اين مسجد، به دوران سلجوقي باز مي‌گردد.
وي بابيان اين‌که شواهد موجود بيانگر تغييرات متعددي در دوره‌هاي مختلف بر روي مسجد و فضاي آن است تصريح کرد:ازجمله اين تغييرات مي‌توان به اضافه شدن شبستان‌هاي جانبي اطراف گنبدخانه، تغيير نماي داخلي، تغييراتي در بدنه بنا، تغيير در ارتفاع محراب و تزئينات آن اشاره کرد.
اين کارشناس ارشد معماري يادآور شد:براساس گزارش‌هاي موجود گنبد اوليه اين مسجد به‌طور کامل تخريب شده ولي با توجه به شکل و ساختار جديد آن، مي‌توان سال ساخت آن را به قرن هشتم هجري نسبت داد.
مجري پروژه مرمت مسجد جامع بروجرد با بيان اين که قديمي‌ترين کتيبه موجود در اين مسجد مربوط به دوران سلجوقي است بيان داشت:درحال حاضر تعداد قابل توجهي کتيبه و سنگ نوشته در بناي مسجد بروجرد موجود است که اطلاعات مفيدي در اختيار محققان قرار مي‌دهد.
وي با بيان اين‌که زمان ساخت اين مسجد به دوره آل بويه بازمي‌گردد تأکيد کرد:در دوره قاجاريه سال 1209، مناره به اين مسجد افزوده شد و در سال 1213 نيز نوسازي و تعمير شبستان شمالي آن انجام شد.
ارفعي اظهار داشت:براساس مطالعات انجام شده به دليل افزودن عناصر فولادي و بتوني در دوره‌هاي قبل و عدم رعايت اصول معماري در فرايند مرمت بيشترين آسيب به اين مسجد وارد و ساختار اصلي آن را ناهمگون کرده است./119
انتهای پیام/
