به نقل از منابع خبري شهر رم، نگهداري و حفاظت از اين مجموعه باستاني به کمک فن آوري جديد و بي‌خطري موسوم به تجزيه فعال ساز پروتون(DPAA)، که به وسيله موسسه علوم کابردي سازمان ميراث فرهنگي ايتاليا به کارگرفته شده است، صورت مي‌گيرد.
کارشناسان زمان ضرب سکه‌ها را در فاصله سال‌هاي 294 پيش ازميلاد تا 33 ميلادي دانسته و مواد به کار رفته در آلياژ آن را مخلوطي نادر از مس، قلع، سرب و مقداري نقره اعلام کرده اند.
به گفته محققان موسسه علوم کاربردي سازمان ميراث فرهنگي ايتاليا، سکه‌هاي به دست آمده نه تنها بزرگترين مجموعه در دوره امپراتوري روم است بلکه نظير آن نيز در تمامي دوره‌هاي باستاني تاکنون ديده نشده است.
کارشناسان معتقدند، اين مجموعه علاوه بر‌آنکه بيان کننده تاريخ فعاليت‌هاي اقتصادي در قلمرو امپراتوري روم درشمال شرق افريقا در نيمه اول قرن چهارم ميلادي است، سندي مستدل از مهارت مردمان آن دوره در صنعت فلزکاري و سکه‌سازي را نيز ارائه مي‌کند./109
انتهای پیام/
