اين غارها که تلفيقي از فرهنگ هندي و آسياي مرکزي در ياخت آنها به کار رفته است، در فاصله قرن‌هاي پنجم تا دهم ميلادي ساخته شده و امتدادي يک مايلي از منطقه کوهستاني استان ژوميانگ را تشکيل داده اند.
اگرچه از مجموع 150 غار موجود، نزديک به 50 غار- که احتمالاًمحل زندگي کاهنان بوده اند- خالي مانده، اما ساير غارها از مجسمه‌هاي سنگي بزرگ و سنگ نگاره‌هاي متعددي برخوردارند که مجسمه متريا با ارتفاع 65 متري، که برگرفته از سنن سلسله امپراتوري تانگ است، از مرتفع‌ترين آنها به شمار مي‌رود.
با اين وجود، کم توجهي به اين ميراث باستاني،و قرار گرفتن آنها در معرض بلاياي طبيعي، اين ميراث تاريخي را در معرض خطر قرار داد. اما کارشناسان اميدوارند، عضويت اين منطقه در فهرست ميراث تخت خطر سازمان نظارت بر ميراث جهاني درسال 2007، از تخريب آن در سال‌هاي آينده جلوگيري کند./109
انتهای پیام/
