براساس نظريه‌هاي قبلي، پيش از ورود اسپانيايي‌ها و پرتغالي‌ها در قرن پانزدهم، هيچ سکونتگاهي در اين منطقه وجود نداشته است، اما اکتشافات اخير تصاويري از عوارض زمين به شکل دايره‌اي، شش و هشت ضلعي را نشان مي‌داد که به خطوطي خيابان مانند مرتبط بوده اند.
اگرچه برخي اين نشانه‌ها را با دهکده‌هاي باغي کشف شده در شمال برزيل مربوط دانسته اند، اما عده‌اي ديگر به دليل اختلاف‌هاي هندسي موجود ميان اين دو منطقه، وجود هرگونه ارتباط را نفي کرده اند.
اين حفره‌ها عرضي 11 متري، عمقي 2 متري و قطري 90 تا 300 متري داشته و قدمتشان به 2000 سال پيش تا قرن سيزدهم ميلادي مي‌رسيده است. اين حفره‌ها که مدت‌ها پيش از ورود مهاجمان اورپايي وجود داشته اند، به اعتقاد گروهي از دانشمندان، در مراسم مذهبي يا به عنوان حصارهايي دفاعي مورد استفاده قرار مي‌گرفتند.
با اين وجود باستان‌شناسان معتقدند، هرچند، اين يافته‌ها، مدرک و نشان مهمي از ساکنان اين منطقه را به تصوير مي‌کشند اما مشکلات اقتصادي و توسعه بيش از حد جوامع شهري که منجر به جنگل زدايي پي در پي شده است، تهديد بزرگي را براي آينده اين آثار تاريخي به وجود آورده است./109
انتهای پیام/
