با توجه به ارزش‌هاي تاريخي اين اثر در سال‌هاي گذشته بررسي‌هاي باستان شناسي و تکميل پرونده اثر به منظور ثبت آن در فهرست آثار ملي انجام شد که در سال 1387 تمامي اقدامات ثبتي آن مهيا شد و پس از طي مراحل و تشريفات قانوني لازم اين اثر تاريخي به شماره 23469 در فهرست آثار ملي ايران به ثبت رسيد.
اين اثر در طول جغرافيايي ً460 َ02 ْ54 و عرض جغرافيايي ً023 َ08 ْ29 قرار گرفته است و از سطح دريا 1700 متر ارتفاع دارد. مصالح بکار رفته در ساخت اين بنا سنگ ، ساروج و آجر است . برخلاف ساير برکه هاي استهبان که همگي مکعب مستطيل اند ، اين يخچال به تقليد از معماري لار و يزد به صورت استوانه ساخته شده است . سقف آن را پوششي گنبدي شکل تشکيل مي دهد که با آجر و گل رس و گچ ساخته اند . ارتفاع گنبد به گونه اي است که از هر جاي صحرا قابل رويت است .
ارتفاع گنبد 7 متر و شعاع دايره آب انبار حدود 5 متر است . گفته مي شود برف‌هاي زمستاني را در آن انباشته مي کردند تا به مصرف تابستان برسد و يا حوضچه هاي اطراف آنرا از آب پر مي کردند تا يخ بزند ، آنگاه يخ‌ها را به درون يخچال مي ريخته اند اين يخچال هنوز سالم است و دخل و تصرفي در آن صورت نگرفته است و مي‌تواند مقدار زيادي آب را در خود ذخيره کند . ورودي آن در سمت شمال قرار دارد و از طريق 3 سوراخ آب رو در اطراف ،آب وارد يخچال مي شده است .
استاد کربلايي ابوالقاسم اقتصاد ( درگذشت 1307 شمسي ) استاد کاري بوده که اين بنا را ساخته بوده است .
/104
انتهای پیام/
