سيد ايرج بهشتي در ادامه خاطرنشان کرد: از نظر زمينشناسي تپه مورد اشاره مربوط به دوره ميوسن (سازند قم) ، جنس آن آهکي و به رنگ کرم روشن است.
وي ترکيب اين سنگ را توالي سنگ آهک با رسوبات کلاستي و مارن دانست افزود: در قسمت غرب معبد بلندي‌هايي قرار دارد که از نظر سني مربوط به دوره دوم زمينشناسي(ترياس) است و ترکيب آن ماسهسنگ، سنگ آهک، دلوميت و سنگ آهک همراه با شيل است.
وي اضافه کرد: همچنين کوه‌هاي مشرف بر اين منطقه داراي جنس آذرين با ميان لايههاي شيل است که از نظر تاريخي به هزاره اول قبل از ميلاد باز مي‌گردد.
وي سنگ‌ها را به سه نوع آذرين، رسوبي، دگرگوني تقسيم کرد و بيان داشت: سنگ‌هاي آذرين نتيجه فرايندهاي ماگمايي و آتشفشاني، سنگ‌هاي رسوبي نتيجه فرايندهاي رسوب‌گذاري و دياژنز و سنگ‌هاي دگرگوني در اثر فرايندهاي غيرمعمول و از تغيير شکل سنگ‌هاي رسوبي و آذرين توليد شده‌اند.
وي مطالعه سنگ و سفال در مقطع نازک را روشي دانست که از علوم زمين گرفته شده است اظهارداشت: در اين روش بعد از برش نمونه، آن را با استفاده از چسب اپوکسي روي لام ثابت کرده و با استفاده از دستگاه برش، نمونه را مي‌برند.
بهشتي يادآورشد: بر اين اساس هشت نمونه سنگ از محوطه و مناطق اطراف براي شناسايي سنگ‌هاي بکار رفته در بنا برداشت و مطالعه شد.
به گفته اين کارشناس؛ با توجه به آجرهاي بدست آمده از معبد و دسته بندي کردن آن توسط باستان شناسان تعداد 13نمونه از آجرها براي مطالعه پتروگرافي انتخاب و از آنها مقطع نازک تهيه شد.
وي با بيان اين که براي انجام مطالعات پتروگرافي تعداد 14 نمونه سفال انتخاب و از تمام آنها مقطع نازک تهيه شد تصريح کرد: اين نمونهها از بسياري جهات شبيه به يکديگر هستند و کاني‌هاي کوارتز، فلدسپات، اکسيد آهن، قطعات سنگي، کلسيت تقريبا در تمامي آنها يافت ميشود./119
انتهای پیام/
