محمدرضا بذرگر افزود: ضلع شمالي و شرقي اين اثر زمين هاي باير و بياباني قرار دارد و درضلع غرب و جنوب آن رشته کوهي واقع شده که آب مورد نياز اين بنا به وسيله سيلاب هاي ناشي از نزولات آسماني که در دامنه اين کوه جاري شده تأمين شده است ، در دو سمت شمال غرب و جنوب نيز مسيل هاي سيلاب وجود دارد که به داخل اين بنا هدايت شده است .
وي تصريح کرد: زيرساخت خاک سنگلاخ بوده و پوشش گياهي محيط پيرامون درختان سدر به صورت پراکنده تشکيل مي دهد.بناي ساخته شده از سنگ لاشه ، سنگ تراش خورد و ملات گچي و ساروج است .
بذرگر اضافه کرد: بنا داراي چهاردرگاه درچهار جهت اصلي بوده ، گرد و دايره اي شکل است و داراي پوشش سقف گنبدي شکل است ، قطر دايره 6 متر و ارتفاع گنبد تا سطح 5 متر است ، درگاه ها داراي سردر و چهارچوب طاقي با طاق جناقي است .
وي ادامه داد: درکنار هر درگاه يک دريچه جهت ورود آب ساخته شده است ، درمرمت هاي جديد سطح بيروني گنبد به وسيله سيمان روکش شده است و ديوارها نيز داراي پلاستر سيماني است ، قابل ذکراست که آب اين آب انبار هم اکنون نيز مورد استفاده عشاير وافراد محلي است .
بذرگر افزود: براساس ساختارهاي سنگي همجوار و خرفت خانه ها وتدفين هاي ساساني مي توان پايه بنا را تا دوران ساساني پيش برد اما درمرمت هاي بعدي و بازسازي هاي دوره هاي متأخرتر بنا به گفته اهالي ، تاريخ ساخت اين برکه متعلق به دوره شاه عباس کبير است .
وي ادامه داد: درمو احتمالاً نام گياهي است نامي که محلي ها بر روي اين برکه نهاده اند و خود کلمه مزايجان احتمالاً معرب کلمه مزدايگان باشد که درطول تاريخ تغييرنام داده است .
بذرگر ادامه داد: اين اداره کل با توجه به ويژگي هاي اين مجموعه تاريخي به عنوان يکي از شاخص‌ترين آثار باستاني منطقه اقدام به شناسايي و بررسي آن کرده و هم اکنون پرونده پيشنهادي ثبت اين اثر در فهرست آثار ملي ايران تکميل و ارسال شده است .
/104
انتهای پیام/
