حجت دارابي افزود:در واقع سابقه مطالعات مذکور در دشت مهران به بازديد فرانک هول در سال 1972 ميلادي برمي‌گردد که به دليل اسکان ارتش در منطقه قادر به مطالعه در آن نبود.بعد از جنگ تحميلي نخستين پژوهش‌هاي باستان‌شناسي توسط مرحوم خليليان در سال 1375 انجام يافت که پس از آن توسط جبرئيل نوکنده ادامه يافت.
باستان‌شناس و سرپرست پروژه بررسي سيستماتيک دشت مهران افزود:کمبود محوطه‌هاي شناسايي شده و نيز اهميت بالاي دشت باعث شد تا در فروردين ماه 1389 يک بررسي فشرده در آن انجام بگيرد. اهداف اوليه اين بررسي شناسايي قابليت باستان شناسي و تعيين الگوهاي استقراري محوطه در دوره پيش از تاريخ بود.
دارابي يادآور شد:طي اين بررسي 36 محوطه از دوره پارينه سنگي قديم تا آغاز نگارش مورد شناسايي قرار گرفت که 19 مورد مربوط به دوره پارينه سنگي و 17 مورد مربوط به اواخر نوسنگي تا آغاز نگارش بودند.
وي تصريح کرد:اين بررسي نشان داد که در دوره پارينه سنگي استقرارها بر روي تپه ماهورها و در کنار برونزدها و قلوه سنگ‌هاي چرت به وجود آمده‌اند؛ اما استقرارهاي دوره روستانشيني عمدتاً در بخش غربي دشت و در محل‌هايي با قابليت بالاي کشاورزي شکل گرفته و اکثراً چند دوره‌اي بوده و به شکل تپه در آمده‌اند.
دارابي ادامه داد:اين بررسي هنوز تکميل نشده و به دليل وجود زمينهاي زيرکشت در زمان بررسي و وجود خطرات ناشي از جنگ تحميلي ناتمام مانده است.
به گفته اين باستان‌شناس؛برنامه‌هاي بعدي دشت مهران را مي‌توان بر دو موضوع تکميل بررسي سراسر دشت و گمانه‌زني در چند محوطه شاخص آن بنيان نهاد. خوشبختانه اين مهم شروع شده و در اين راستا دو محوطه چغاگلان و چغا آهوان در حال گمانه‌زني هستند که زمينهاي مناسب را براي ارائه گاه‌نگاري پيش از تاريخ دشت مهران به وجود مي‌آورند.
دارابي متذکر شد:پس از تعيين الگوي استقراري و گاه‌نگاري،همچنين مي‌توان با انجام کاوش‌هاي گسترده نقش دشت مهران را در برهم کنش‌هاي جوامع پيش از تاريخ جنوب بين‌النهرين، دشت دهلران، دشت شوش و مناطق مرتفع زاگرس مرکزي مورد مطالعه قرار داد.
/117
انتهای پیام/
