وي افزود: پس از اين اثر مقبره قرمز يا همان گنبد سرخ مراغه، مقبره مادر هلاکو يا گنبد کبود مراغه، مقبره مجاور مقبره مادر هلاکو در مراغه، گنبد غفاريه و گوي برج مراغه، آثار قرون ششم و هفتم هجري قمري با شماره‌هاي 134 تا 138 در همين تاريخ در فهرست آثار ملي به ثبت رسيدند.
محمدي ادامه داد: همچنين محراب مسجد جامع مرند متعلق به دوره ايلخاني با شماره 139 اثر بعدي استان در اين فهرست است.
به گفته مدير کل ميراث فرهنگي، صنايع‌دستي و گردشگري آذربايجان شرقي در همين تاريخ سه اثر مهم شهر تبريز با شماره‌هاي 169، 170 و 171 در فهرست آثار ملي به ثبت رسيدند که مسجد کبود تبريز با قدمت دوره تيموري، ارگ عليشاه اثر متعلق به دوره ايلخاني و مسجد جامع تبريز که تاريخچه دوره سلجوقي تا قاجار را دار ا است، را شامل مي‌شوند.
وي بيان داشت: در ماده 2 قانون حفظ آثار ملي مصوب 12 آبانماه 1309 شمسي آمده که دولت مکلف است از تمامي آثار ملي ايران که فعلا معلوم و مشخص است و حيثيت تاريخي يا علمي يا صنعتي خاصي دارد فهرستي ترتيب داده و بعدها هم هرچه از اين آثار مکشوف شود ضميمه مذبور کند و اين فهرست بعد از تنظيم به اطلاع عامه مردم خواهد رسيد.
محمدي تصريح کرد: بر همين اساس و از شهريور ماه سال 1310 هيأت‌هايي براي شناسايي و تکميل پرونده و ثبت آثار فرهنگي تاريخي سراسر کشور به مناطق مختلف اعزام شدند و ماحصل فعاليت اين هيأت‌ها اين بود که طي جلسه مورخ 15 ديماه 1310 اولين آثار استان به ثبت در فهرست آثار ملي رسيدند.
مدير کل ميراث فرهنگي اين استان اضافه کرد: استان آذربايجان شرقي در اولين مرحله صاحب 10 اثر ثبتي شد و اين روند تا کنو ن ادامه يافته است.
وي با بيان اينکه بر همين اساس استان آذربايجان شرقي تا خرداد ماه سال 1387 صاحب يکهزار و صد اثر تاريخي فرهنگي در فهرست آثار ملي است، گفت: نخستين اقدام جدي در حفظ يک اثر تاريخي فرهنگي بررسي پژوهش اوليه و ثبت آن در فهرست آثار ملي است و هنگامي که يک اثر به ثبت ملي مي‌رسد بين دولت و آحاد افراد جامعه و آن اثر قوانين و مقررات ويژه‌اي حاکم مي‌شود.
111/
انتهای پیام/
