زماني که دوچرخه‌سوار در ترافيک گرفتار شده به علت باريک بودن مسير جريان هوا، گازهاي سمي خارج شده از اگزوز اتومبيل‌ها و خودروهاي سنگين مانند اتوبوس، بيش‌تر وارد ريه فرد مي‌شود. بايد در نظر داشت که ميزان جذب دي‌اکسيد گوگرد هنگام تنفس همزمان با دهان و بيني بسيار بيش‌تر است و به همين دليل مقدار بيشتري از اين ماده شيميايي روي ديواره ناي مي‌نشيند که تکرار اين مساله مي‌تواند خطرات بسيار زيادي را براي دوچرخه‌سواران به همراه داشته باشد.
از طرف ديگر تاکنون عواملي چون علاقه نداشتن بيش‌تر رانندگان تهراني به استفاده از چراغ هشدار راهنما، عدم توقف کامل در تقاطع‌ها، توجه نکردن به خطوط عابر پياده و تابلوهاي هشداردهنده همواره باعث رخ دادن تصادف روزانه موتورسيکلت‌ها بوده و حال با آغاز تردد دوچرخه‌ها، اين حوادث افزايش خواهد يافت.
از آنجا که سرعت دوچرخه به نيروي پاهاي راکب بستگي دارد و اين وسيله نمي‌تواند مانند موتورسيکلت بلافاصله شتاب بگيرد، شانس فرار دوچرخه‌سواران از شرايط خطرناک بسيار کمتر است و تصادف در همين لحظه رخ مي‌دهد. از طرف ديگر رانندگان تهراني به تردد دوچرخه‌سواران عادت ندارند و ظاهر شدن ناگهاني اين وسيله نقليه به خيابان‌هاي شهر، بدون شک با تصادفات رانندگي متعدد مواجه خواهد شد. همچنين يکي از نگراني‌هايي که درباره اجراي اين طرح وجود دارد، احتمال تصادف دوچرخه‌سواران با مسافرکش‌هاي شکارچي و يا مسافرهايي است که قصد پياده شده از تاکسي را دارند.
با توجه به آلودگي هواي تهران و ايمن نبودن وسايل نقليه دوچرخ در خيابان‌ها، مي‌توان به اين نتيجه رسيد که دوچرخه‌سواري در تهران، خودکشي عمدي قلمداد مي‌شود. اکنون شهرداري تهران در صدد است تا با اجراي طرح‌هاي مورد پسند سازمان‌هاي جهاني، توجه آن‌ها را مديريت شهري تهران جلب کند و اين نکته مهم نيست که کسب مقام در توسعه حمل‌ونقل شهري با به خطر افتادن جان و سلامتي و مال و آسايش رواني شهروندان به دست مي‌آيد. طرح دوچرخه‌سواري در تهران در حالي اجرا مي‌شود که شهرداري تهران پروژه پرهزينه‌اي چون تونل توحيد را نيمه‌تمام رها کرده و به دنبال قدرت‌نمايي در حوزه حمل‌ونقل شهري با استفاده از جلب نظر مؤسسه‌هاي بين‌المللي است.
انتهای پیام/