احترام نگذاشتن برنامه‌سازان به وقت و شعور مخاطبان و استفاده نويسندگان سريال‌ها از سوژه‌هاي تکراري و غير جذاب، مردم را به سوي تماشاي شبکه‌هاي ماهواره و خريدن فيلم‌هاي DVD از دست‌فروشان ترغيب کرده است.
امروز هر بيننده‌اي مي‌داند که تلويزيون در بيش‌تر ساعات روز برنامه جالبي براي تماشا پخش نمي‌کند و بيش‌تر آن‌ها سياسي يا اقتصادي است. در حالي که صبح‌ها مردم دوست دارند با برنامه‌هاي شاد و سرگرم‌کننده روزشان را آغاز کنند، اما برنامه‌هاي زنده تلويزيون توسط مجري‌هاي پرحرفي اجرا مي‌شود که با ميهمان‌ها درباره موضوعاتي چون هدفمندي يارانه‌ها، بيماري‌هاي کودکان، نقص‌هاي ويندوز 7 و معاينه فني خودرو صحبت مي‌کنند.
در سال‌هاي اخير برنامه‌سازان سيما مخاطب را از ياد برده‌اند و بدون در نظر گرفتن سليقه و نيازهاي جامعه، تنها سعي مي‌کنند برنامه توليدي را روي آنتن برده و دستمزد خود را بگيرند و در فکر پروژه بعدي باشند. مسابقه محله، هوشيار و بيدار، محله بر و بيا، مسابقه هفته، باز هم مدرسه‌ام دير شد، حرف تو حرف، سريال‌هاي پدرسالار، آرايشگاه زيبا، آينه عبرت و زي‌زي‌گولو هرچند قديمي هستند، اما بازپخش آن‌ها بيش‌تر از سريال‌هاي فعلي سيما مخاطبان را به سوي خود جذب مي‌کند. علت اين است که تلويزيون امروز در ايده‌پردازي به بن‌بست رسيده و با تقليد از شبکه‌هاي موفق خارجي قصد زنده نگاه داشتن خويش را دارد، اما مخاطب اين تفاوت را احساس مي‌کند و فريب نمي‌خورد.
با توجه به اين که کسالت‌آور بودن برنامه‌هاي سيما در تمام شبانه‌روز بر همه روشن است، با اطمينان مي‌توان مقصر اصلي افزايش ديش‌هاي ماهواره در کشور را سازماني دانست که از دولت بودجه مي‌گيرد، روي قبض برق از مردم آبونمان جمع مي‌کند و با جذب آگهي و اسپانسر ميلياردها تومان به جيب مي‌زند تا بتواند براي جامعه ايران برنامه‌سازي کند، اما در اين راه موفق نيست و تنها براي چند هزار نفر ايجاد اشتغال کرده است.
تا زماني که نظارتي روي صداوسيما وجود ندارد و اين سازمان از نظر قانوني توليد بيش‌ترين آثار تصويري و صوتي را در انحصار خود دارد و با راه‌اندازي شبکه‌هاي تلويزيون خصوصي مخالفت مي‌کند، نمي‌توان انتظار داشت مردم ديش‌ها را داخل انباري بگذارند و از اين که زماني ماهواره تماشا مي‌کردند پشيمان و خجالت‌زده رسانه ملي باشند.
انتهای پیام/