از آنجا که بيش‌تر زورگيرها در کوچه‌هاي تاريک و کم‌تردد به کمين قربانيان خود مي‌نشينند، شهروندان ترجيح مي‌دهند شب‌ها که خيابان‌ها خلوت است از پل‌هاي عابر پياده داراي بيلبورد که به راهروهاي تنگ و تاريک تبديل مي‌شوند، استفاده نکنند. آن‌ها احتمال مي‌دهند اگر کسي روي پل برايشان مشکلي ايجاد کند، از ديد سايرين پنهان خواهد بود و روزگيران بدون هيچ ترسي اقدام به سرقت اموال‌شان مي‌کنند.
با توجه به ضرورت استفاده شهروندان از پل‌هاي عابر پياده و نقش آن در کاهش ترافيک و تصادفات رانندگي و همچنين صرف هزينه‌هاي بالا براي ساخت و نصب پل و پله‌برقي برخي از آن‌ها در مرکز شهر، نصب بيلبورد روي پل‌ها و ناامن کردن آن که نتيجه‌اي جز عدم استقبال مردم را در پي ندارد، عجيب و غير منطقي به نظر مي‌رسد.
شهرداري تهران اکنون از هر فضايي براي درآمدزايي استفاده مي‌کند، به طوري که حتي ديواره‌هاي فلزي دور پروژه‌هاي در حال ساخت يا مرمت و کارگاه‌هاي مترو را نيز به شرکت‌هاي تبليغاتي اجاره مي‌دهد. طبق شواهد و مدارک موجود، شهرداري تهران با کمبود بودجه مواجه شده به طوري که پيمانکار اصلي پروژه تونل توحيد (شرکت پرليت) و مديريت طرح تونل توحيد (شرکت مرام) از اسفند 88 تاکنون هيچ مبلغي دريافت نکرده‌اند به و در پرداخت حقوق کارکنان خود با مشکل مواجه شده‌اند.
با توجه به اين که پل‌هاي عابر پياده از محل ماليات و عوارض پرداخت شده از سوي شهروندان نصب مي‌شوند، اجاره دادن بيلبوردهاي روي آن از سوي شهرداري و ترساندن مردم مانند اين است که يک قطار مترو هميشه سر موقع به ايستگاه مي‌رسد، اما واگن‌هاي آن در ندارد تا مسافران سوار شوند و پس از چند ثانيه توقف دوباره حرکت مي‌کند و مي‌رود.
انتهای پیام/