به گزارش ميراث آريا(chtn)، مريم دارا؛ دانشجوي دکتراي فرهنگ و زبان‌هاي باستان شناسي با اشاره به اينکه نقوش صخره‌اي خط نيستند، گفت: اين نقوش مدت‌ها يکي از روش‌هاي بيان احساسات و سخنان مردم بوده است.

وي با بيان اينکه ابتدا زبان و سپس خط وجود داشته است، افزود:‌نوشتن، ذخيره‌سازي اطلاعات و تبديل آن از شکل زباني و حافظه به شکل نوشتاري است.

دارا خاطر نشان کرد: خط و قوم ابداع کننده آن متعلق به قومي خاص نيست چون ممکن است يافته‌هاي باستان ‌شناسي تغييير کند.

کارشناس دورکار سازمان ميراث فرهنگي ادامه داد:‌تاريخ نوشتار در جهان 20 هزار سال و تاريخ نوشتار مدون در جهان 6 هزار سال قدمت دارد ولي دانش خواندن نوشته‌هاي کهن جديد است.

وي نوشتار را مهمترين سند معرفي کرد و افزود: اگر نوشته‌اي براساس کاوش‌هاي باستان‌شناسي به دست آيد همواره حجت و مقدم بر نقوش است و تا جايي پيش رفته که به مهمترين سند براي انسان‌ها به شمار مي‌آيد.

دارا، تقسيم‌بندي کلي براي خطوط ارائه کرد و گفت: خطوط شامل انديشه‌نگار يا تصويري و همچنين آوانگار (مصوت) که شامل حجانگار و الفبايي مي‌شود.

کارشناس دورکار سازمان ميراث فرهنگي،‌صنايع‌دستي وگردشگري اظهار داشت: مي‌توان هر دوره خط و زبان در جهان را به سه دوره باستان (کهن)، ميانه، نو و جديد تقسيم کرد.

دانشجوي دکتراي فرهنگ و زبان‌هاي باستان‌شناسي در ادامه به ارائه توضيحايت پيرامون تکامل خط ميخي و مراحل تغيير و تحول آن از تصويرنگارها، سومري کلاسيک، اکدي قديم، آشوري قديم تا خط ميخي پرداخت.

وي با اشاره به خط فنيقي گفت: اين خط داراي 22 علامت است که از راست به چپ نوشته مي‌شده و جايگزيني براي خطوط ميخي به شمار مي‌رفته است.

دارا يادآور شد: سه خط از خط فنيقي نشأت گرفته است که شامل يونانيان، برهمايي و آرامي مي‌شود.

کارشناس دورکار سازمان ميراث فرهنگي به معرفي اقوام آراميان پرداخت و گفت: آراميان تأثير بسزايي در تاريخ منطقه گذاشته است که خطوط عبري، پهلوي اشکاني، پهلوي ساساني، سرياني، سغدي، عربي از آن نشأت گرفته است.

به گفته اين مدرس دانشگاه ورامين؛ طرز قرار گرفتن نگارنده يا کاتب، وسيله نگارش و آنچه بر آن مي‌نويسند از جمله عوامل مؤثر در نوشتن است.

وي در ادامه با اشاره به زبان‌هاي هند و اروپايي به معرفي اجمالي زبان‌هاي هندي و ايراني، ارمني، تخاري، آناتولي، يوناني، آلباني، ايتاليک، سلتي، ژرمني، بالتي و اسلاوي پرداخت.

دارا گفت: هند و ايراني باعث شد زبان ايراني باستان به وجود آيد که زبان مادري براي زبان‌هايي چون سکايي، مادي، فارسي باستان، اوستا(گاهاني، اوستاي جديد) به شمار مي‌رود.

اين دانشجوي دکتراي فرهنگ و زبان‌هاي باستان‌شناسي به معرفي زبان‌هاي سغدي، خارزمي، بلخي، ختني_سکايي در دوره ميانه پرداخت و گفت: سغدي زبان بين‌المللي تجارت در جاده ابريشم به شمار مي‌رفته است که به سه خط سغدي، مانوي و سرياني نوشته مي‌شد.

کارشناس دورکار سازمان ميراث فرهنگي در کارگاه دوم سومين نشست از سلسله‌‌ نشست‌هاي تخصصي واحد دورکاري سازمان ميراث فرهنگي به ارائه مباحثي پيرامون خطوط ايلامي، مانايي و اورارتويي پرداخت./117

انتهای پیام/