«سميه مهدوي‌نيا» تصريح‌کرد: شايد رسانه‌ها بتوانند فرهنگ عمومي را بالا ببرند و به مردم محلي بقبولانند که بايد آداب و رسوم و سنت‌هاشان را آن‌گونه که هست حفظ کنند و بدانند آنچه براي گردشگر جذاب است، ديدن تفاوت‌هاست و مردم محلي بهتر است اين تفاوت‌ها را بشناسند و زنده نگه دارند.

به باور اين راهنماي گردشگري، در ايران گردشگر و راهنماي گردشگري تخصصي معنا ندارد. متاسفانه ايرانيان، آن‌گونه که بايد و شايد با ميراث معنوي آشنا نيستند.

اين کار‌شناس ميراث‌فرهنگي خاطرنشان‌کرد: متاسفانه حتي راهنمايان گردشگري هم فکر مي‌کنند اين ميراث با دين و مذهب و مسايل اعتقادي سروکار دارد نه آنچه ناملموس است و جنبه مادي ندارد؛ از اين‌رو نمي‌توان انتظار داشت تورهاي ويژه ميراث معنوي برگزار شود.

او ادامه‌داد: راهنمايان گردشگري تنها مي‌توانند مسافران خود را با بخشي از آداب و رسوم و سنت‌هاي مردم هر شهر آشنا کنند و در کنار مراسم قالي‌شويان در مشهد اردهال يا پير شاليار اورامان تخت، جاذبه‌هاي تاريخي و طبيعي آن شهر را هم به گردشگران خود معرفي کنند.

اين نويسنده، اين گونه از ميراث‌فرهنگي را ارزشمند و درعين حال ناشناخته مي‌داند و با اشاره به تاثير رسانه‌ها در معرفي ميراث معنوي مي‌گويد: رسانه‌ها و به ويژه تلويزيون مي‌توانند تاثير ويژه‌اي در معرفي ارزش‌ها و ثبت و ضبط آن داشته باشند گرچه پشتيباني‌هاي دولتي را هم نمي‌توان ناديده گرفت.

به گفته اين مترجم، وزارت ارشاد، شهرداري و ساير نهاد‌ها و سازمان‌هاي مرتبط مي‌توانند فضايي را به آموزش صنايع‌دستي و صنعتگري سنتي اختصاص دهند يا مکان ثابتي را براي اجراي شبيه‌خواني يا موسيقي و رقص محلي درنظر بگيرند تا گردشگران با رفتن به آن مکان بتوانند با بخشي از آداب و رسوم مردم منطقه آشنا شوند.
/118

انتهای پیام/