به گزارش ميراث آريا (Chtn)، اين اسکلت‌ها که به قرن هشتم ميلادي تعلق دارند به گونه‌اي دفن شده بودند که تکه سنگي بزرگ در دهان آن‌ها قرار داده شده و به اعتقاد محققان اين عمل در تفکرات آن دوره، وسيله‌اي براي منع خارج شدن اموات پس از مردن به شکل غول و هيولا بوده است.

به گفته يکي از اعضاي اين تيم باستان‌شناسي،‌ در کاوش‌هاي صورت گرفته در منطقه «لوک کي» ايرلند، 120 اسکلت متعلق به قرن‌هاي هفتم تا چهاردهم ميلادي کشف شد که به متعلق به دوره‌هايي همچون عصر حجر، عصر برنز و اوايل و اواخر قرون وسطي بوده اند.

اين باستان‌شناس افزود: در ادامه کاوش‌ها اسکلت اين دو فرد که به ظاهر دو مرد با اختلاف سني بسيار بودند، کشف شد. نحوه دفن اين دو نفر متفاوت بوده به گونه‌اي که اسکلت پيرتر به پشت قرار داشته و تکه‌اي سنگي در دهان او ديده مي‌شد و اسکلت جوان‌تر نيز به پهلو بوده و تکه سنگي بزرگ نيز در دهان آن قرار داشت به گونه‌اي باعث جابه‌جا شدن آرواره او شده بود.

محققان اعلام کردند، اين سنگ‌ها به احتمال فراوان به عنوان سدي براي ممانعت خروج اموات از قبر و ظاهر شدن آن‌ها به شکل هيولا در ميان مردم بوده است.
/109

انتهای پیام/