وي تصريح کرد: در راستاي اين مطالعات اهميت غار سيدخاتون بيش از ساير سايت‌ها شد چرا که در تمام سطح محوطه غار آثار بسياري از انواع تيغه، ريزتيغه و سنگ مادر پراکنده بود، به همين دليل با حفر يک گمانه وجود دوره‌هاي پارينه سنگي ميانه تا اوايل نو سنگي در ميان لايه‌هاي باستاني به اثبات رسيد.
اين باستان‌شناس ادامه داد: در راستاي اطلاعات به‌دست آمده در فصل بعدي با ادامه کاوش مي‌توان به نتايج بهتري در خصوص تاييد فرضيه عبور انسان‌هاي هموساپين از شيراز و ارسنجان رسيد.
ميرزايي در ادامه به اهميت غار سيدخاتون اشاره کرد و افزود: اهميت اين حوزه به اندازه‌اي است که مي‌تواند برخلاف ساير سايت‌ها، باستانشناسان را زودتر از آنچه که پيش‌بيني مورد نظر به هدف برساند. به‌طوري که با پيدا کردن تنها يک استخوان از آن دوره مي‌توان تئوري‌هاي دانشمندان را به اثبات رساند.
وي به فرضيات باستانشناسان انسان‌هاي هموساپين پرداخت و خاطر نشان کرد: کاوشگران معتقدند نخستين انسانها در آفريقا ميزيستند که در نهايت تصميم به مهاجرت به ساير نقاط جهان گرفتند؛ سفري چند هزار ساله که طبق فرضيات، پس از طيکردن مسير شمال آفريقا، مصر، لبنان و کشورهاي عربي به جنوب ايران يعني منطقه شيراز و ارسنجان رسيدند؛ جايي که باستانشناسان بر سر آن بحث دارند.
سرپرست ايراني گروه تحقيق و کاوش در منطقه ارسنجان ادامه داد: فرضيات بر اين پايه استوار است که انسان‌هاي اين دوره در ارسنجان شيراز به دوگروه تقسيم شدند که گروهي به اروپا رفته و دسته‌اي ديگر راهي مناطق شرقي شدند؛ در واقع پيدا شدن يک استخوان مي‌تواند اين فرضيه را به اثبات برساند که ارسنجان منطقه گسترش انسانها در سراسر جهان بودا است.
وي افزود: فصل دوم اين کاوش در ابعاد گسترده‌تر در اوايل بهار، توسط گروه مشترک ايران و ژاپن از سر گرفته خواهد شد تا به اين فرضيات پاسخ داده شود.
102/
انتهای پیام/
