وي تصريح کرد: صنايع دستي گرچه سال‌هاي متمادي است که توانسته بي حضور نيروهاي تحصيل کرده دانشگاهي مسير رشد و پويايي خود را طي کند اما امروزه با توجه به تغيير در الگوي زندگي مردم و تغيير نگرش‌ها نمي‌توان نقش دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌ها را در پيشبرد اهداف و توسعه رشته‌هاي صنايع‌دستي ناديده گرفت.
عضو هيات علمي دانشکده هنر سمنان ادامه داد: نگاه کلان به افزايش تعداد فارغ‌التحصيلان رشته صنايع دستي و جذب آن‌ها در رشته‌هاي مختلف هنري از جمله چوب، سفال و شيشه شايد خيال دست‌اندرکاران آموزش در دانشگاه‌ها را کمي آسوده کند ولي در مقوله توسعه کيفي و جهاني صنايع‌دستي مشکل همچنان باقي است.
ساداتي با اشاره به اين که در سال‌هاي نه چندان دور دانشجويان رشته‌هاي هنري از بين ديگر دانشجويان گزينش شده در رشته مورد علاقه خود تحصيل مي‌کردند، اظهار داشت: طبيعي است که خروجي اين دانشجويان بسيار متفاوت‌تر از دانشجويان گزينش نشده بود.
اين استاد دانشگاه اضافه کرد: در حال حاضر کمتر شاهد هماهنگي ميان مضامين آموزشي دروس صنايع دستي با نيازهاي بعدي دانشجويان و فارغ‌التحصيلان اين رشته هستيم.
به گزارش ميراث آريا وي يادآور شد: نظام درسي آموزش صنايع دستي از سال 1363 تاکنون بدون تغيير مانده و جزء ارزش‌گذاري تعداد واحد چند درس، تغييرات ديگري در ساختار و گرايشات اين رشته اتفاق نيفتاده است.
111/
انتهای پیام/
