وي با اشاره به اين که اين مجموعه سنگ هاي تراش خورده ثبت ملي شده اند، افزود: در اواخر دوره ساساني همزمان با طاق بستان و کنگاور، فعاليت هاي عمراني در محوطه بيستون انجام مي شد که براي تأمين مصالح، سنگ هاي مرغوب دامنه کوه بيستون را تراش مي دادند و با کندن و قواره کردن، آنها را به محل مورد نظر منتقل مي کردند.
راعي خاطرنشان کرد: اين سنگ ها در محوطه اي به طول 7 کيلومتر، از محدوده فرهادتراش تا روستاهاي سنقرآباد و نادرآباد پراکنده اند که در اين پروژه، وضعيت اين محدوده و کارگاه هاي سنگ تراشي آن دوران بررسي و مستندسازي مي شود.
مدير پايگاه جهاني بيستون به ميراث آريا گفت: از سال 90، اين محوطه در سه فاز مستندسازي شده و اميدواريم که فاز کنوني (فاز چهارم) آخرين فاز مطالعاتي اين محوطه و سنگ هاي تراش خورده باشد.
122/
انتهای پیام/
