وی تصریح کرد: در این سایت باستانی امید های بسیاری برای یافتن اطلاعات تازه و بکر پیرامون نقاط مبهم و تاریک تاریخ ایران به وجود آمده است، طی بازدیدهای انجام شده یافته های  باستان شناسان ایرانی یافته‌های هرچند ابتدایی از یک اتفاق بسیار مهم و نادر در یافته های باستانشناسی و تاریخ این منطقه حکایت دارد.

خوشاب ادامه داد: با توجه به مشاهدات عینی از ترانشه های این سایت وجود انواع آجر های سه گوش مربع مستطیل و مدور نشان از کیفیت بالا در معماری این سایت و شاید ارتباط آن با تمدن ایلامی است. 

وی افزود: با توجه به اهمیت این سایت باستانی در صورت تداوم کاوش ها به طور قطع شاهد اتفاقات جدیدی در زمینه معماری و تاریخ منطقه و حتی کشور خواهیم بود، این محوطه تاریخی  به 2200 سال پیش و به دوران ایلیمایی‌ها بازمی‌گردد و احتمال این وجود دارد که قدمت آنها به دوران عیلامی‌ها هم برسد.

دبیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی ایذه در ادامه یادآور شد: خشت‌هایی که در این محوطه باستانی کشف شده است ارتباط معناداری با نقوش فرش پازیریک دارد و ممکن است این خشت های ثابت کند که خاستگاه این فرش ایران بوده است.

گفتنی است، قالی پازیریک (به انگلیسی: Pazyryk Rug)‏ قدیمی‌ترین فرش دنیا است که در سال ۱۳۲۸ (۱۹۴۹) توسط سرگی رودنکو، باستان‌شناس روس در دره پازیریک در کنار اشیاء باستانی دیگری در در گور یخ‌زدهٔ یکی از فرمانروایان سکایی کشف شد.

قالی پازیریک یک قالی پشمی با رنگهای زنده‌است. این فرش چهارگوش تقریباً مربع بوده و ابعاد آن ۱٫۹۸ در ۱٫۸۹ متر است. نقش‌هایی که در آن دیده می‌شود شامل تصویر سوارکاران، آهوهای در حال چرا کردن و جانوران افسانه‌ای با سر عقاب و بدن شیر است و حاشیه‌ای گل‌دار دارد. سرگی رودنکو پس از بررسی ساختار فرش و نگاره‌های آن متوجه شباهت زیاد نقش‌مایه‌های این فرش با نقش برجسته‌های تخت جمشید شد.