استقبال از سفال‌های خاکستری از فرودگاه مهرآباد تا موزه ملی

کسی نمی دانست که سازمان هواشناسی، هوای تهران را در پنجشنبه شب چه درجه ای اعلام کرده بود ولی مشخص بود که هوا 4- 5 درجه از آن پیش بینی هواشناسی هم سردتر شده بود!

آنقدر سرد که پشت در اصلی پاویون جمهوری فرودگاه مهرآباد، صدای بهم خوردن دندان های خبرنگاران به گوش می رسید به خصوص عکاسان و تصویر برداران که حتی نمی توانستند دست های خود را در جیبشان کنند.

حدود 20 دقیقه در سالن انتظار پایون نشستیم و هر لحظه ممکن بود خبر فرود آمدن هواپیما را اعلام کنند، اما در این بین خبرنگاران همچنان در حال مصاحبه و گفتگو بودند تا بیشتر از چند و چون قضیه مطلع شوند.

هواپیمای حامل اشیاء با 5 دقیقه تاخیر به زمین نشست، حراست  فرودگاه که در ابتدا اجازه نمی داد خبرنگاران نزدیک باند هواپیمایی شوند در آخر تسلیم سماجت جماعت همیشه مقتدر قلم به دست شد تا جایی که عکاسان برای گرفتن تصاویر بهتر از کانتینرهای حمل بار بالا می رفتند.

نمی دانم چرا فکر می کردم وقتی در هواپیما باز شود گروهی بلژیکی را با لباس های یک شکل می بینم که هر کدام یکی از آثار تاریخی را به دست گرفته و از پله های فرش قرمز پایین می آیند ولی برخلاف این تصورهای فانتزی، درب بار باز شد و چند بسته کارتون پیچ شده با دقت و حساسیت فراوان پایین آورده شد؛ حس ایرانی بودن چنان در خون های حاضران جریان داشت که دیگر سرما را به کلی فراموش کردیم تاجایی که در وسط باند فرودگاه، خبرنگاران در خواست مصاحبه با رییس سازمان میراث فرهنگی را کردند، گفت و گویی که نزدیک به 20 دقیقه به طول انجامید.

سرمای هوا حتی باعث شده بود که صدای رییس سازمان میراث فرهنگی نیز تغییر کند، در این گیرو دار شوخ طبعی یکی از خبرنگاران هم گل کرد و به یکی از اعزای تشریفات گفت که چرا برای گرم نگه داشتن اشیاء پتو نیاوردید ممکن است این عتیقه ها دچار سرما خوردگی شوند!  یکی از عکاسان هم دائم می گفت که این سفال های خاکستر از سرما سرخ می شوند! 

پس از مصاحبه و مراسم حمل اشیاء، رئیس سازمان میراث فرهنگی لحظاتی را کنار خبرنگاران ایستاد و تک تک از همه تشکر کرد، لحظاتی که با شوخی و خنده گذشت و هیچ‌کس به فکر حاشیه‌سازی نبود!

 گویا دل کندن از بسته‌های اشیای تاریخی که داخلش هم دیده نمی‌شد برای خیلی ها ساده نبود به طوری که خبرنگاران درخواست همراهی اشیاء تا موزه ملی را کردند.

به دلیل موارد حفاظتی ماشین ها با سرعت زیاد از خط ویژه \"بی ار تی\" می رفتند و به همین خاطر خیلی زود به موزه ملی رسیدیم.

پس از پیاده کردن اشیاء دلمان خوش بود که بالاخره این بسته ها باز می شود ولی آنچه نصیبمان شدن دست کشیدن روی همان بسته ها بود و قرار شد خیلی زود نمایشگاه ویژه ای برای آنها برگزار شود و تا آن زمان باید منتظر بمانیم.
   
 
  
 


انتهای پیام/

کد خبر 139310052