یکی از راههای مهم توسعه پایدار در ایران حمایت از جوامع بومی و تولیدات اقتصادی آنان است.

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ،این مطلب را پرفسور کلائوس زیلند از دانشگاه پلی تکنیک مونیخ در نشست علمی دانش بومی ومردم شناسی زیست محیطی اعلام کرد.
وی دراین نشست به بحث درباره اهمیت دانش بومی پرداخت و سه مرحله رادر توجه انسان شناختی در ایران بسیار مهم ارزیابی کرد.
او مستند سازی بومی در زمینه دانش هایی چون قنات ،انتقال دانش ثبت شده به نسل بعدو بخشیدن بعد اقتصادی به دانش بومی و فناوری های آن با هدف زنده نگداشتن دانش بومی در بطن زندگی مردم را از جمله این مراحل دانست.
به گفته زیلند سوئیس به عنوان کشورچند فرهنگی کوشیده است دانش بومی را با حمایت اقتصادی از کشاورزان حفظ کند و براین اساس به توسعه پایدار شکل بخشد.
او مباحث دانش بومی و همچنین حضور زنده و پویای فرهنگ روستایی و کشاورزی در سوئیس را یکی ازویژگی های توسعه اقتصادی این کشور با توجه به تولیدات اقتصادی واحدهای کوچک دانست.
درادامه این نشست مهدی قربانی به طرح نمونه هایی مهم از دانش فرهنگی درسیستم آبیاری درایران پرداخت.
علیرضاحسن زاده رئیس پژوهشکده مردم شناسی نیز در سخنانی برخی از مطالعات مردم شناسی زیست محیطی این پژوهشکده را تشریح کرد.
این نشست به همت پژوهشکده مردم شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ودانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران در محل پژوهشگاه برگزار شد.

انتهای پیام/