گبه دستبافتی عشایری است که بر روی دار بافته می شود و از خانواده دست بافت های گره دار محسوب می شود.

هر چند تاریخچه این دست بافت زیبا با توجه به نوع مواد مصرفی آن که پشم است و پشم در طی زمان به سبب عوامل طبیعی و جانوری همچون رطوبت ، آتش و موریانه از بین می رود چندان مشخص نیست اما به لحاظ روش بافت آن که مانند فرش می باشد می توان قدمتی چند هزار ساله برای آن در نظر گرفت و مناطق عشایر نشین استان فارس یکی از مهم ترین مناطق تولید گبه از گذشته های دور تا کنون محسوب می شود.

گبه با توجه به اینکه در طول زمان و با هدف یک زیرانداز خود مصرف برای عشایر بافته می شده است تفاوت هایی با دیگر زیراندازهای گره دار دارد که همین تفاوت ها به عنوان ویژگی های گبه محسوب می شوند.

ویژگی هایی چون :
 مواد مصرفی
خامه گبه که از پشم تهیه می شود ، بر خلاف دیگر دستبافت ها که از یک متریک خاص بهره می برند توسط زنان و دختران عشایر ریسیده و تبدیل به نخ می گردد و همین امر سبب می گردد تا قطر این نخ های دست ریس منظم و یکسان نباشند ( یعنی در برخی قسمت ها کلفت و برخی قسمت ها نازک شوند ) و همین مسئله سبب می گردد که گبه ها از یک ضخامت خاصی برخوردار شوند .
 رنگرزی
رنگ خامه های پشمی گبه که ایجاد کننده نقوش و زمینه هستند همگی با استفاده از گیاهان رنگده و مواد معدنی و به صورت رنگرزی گیاهی – سنتی صورت می گیرد .
 نقوش
با توجه به خود مصرف بودن این زیرانداز زیبا دختران و زنان عشایر با استفاده از ذهنیات و دنیای پیرامون خود زیباترین نقوش را بگونه ای ساده و همچون یک نقاشی کودکانه خلق می کنند .
 خواب ( پرز )
از ویژگی های دیگر گبه پرزهای بلند آن بر خلاف دیگر زیراندازها است که سبب می شود گبه نوعی نرمی و لطافت خاص یابد . 
 تعدد پودها
با توجه به اینکه در بیشتر مواقع بافنده گبه از تعداد پود بیشتری نسبت به دیگر زیراندازها استفاده می کند همین امر سبب ایجاد فاصله بین گره های دو ردیف می گردد و انعطاف پذیری گبه دوچندان می شود .
 البته امروزه با توجه به شهرت و محبوبیتی که گبه در بازارهای جهانی بدست آورده لذا نظر تُجار و خریداران سبب گردیده تا برخی از این ویژگی ها همچون نوع نخ و تعداد پودها تغییر یابند .

انتهای پیام/