سربلندم که به دنیا بگویم از سرزمین فردوسی هستم/ باید در قبال نسل آینده احساس مسئولیت کنیم

ایران درودی، هنرمند نقاش، گفت: «باید در قبال نسل آینده احساس مسئولیت کنیم و جای پایی برای آیندگان بگذاریم که بدانند ما چه کرده‌ایم. اطمینان داشته باشید که به هر آنچه از خداوند بخواهید می‌رسید فقط باید تلاش کنید و در راهی که می‌روید ثابت‌قدم باشید.»

ایران درّودی، نقاش، نویسنده و کارگردان برجسته کشورمان، در مراسم نصب کاشی ماندگار بر سردر منزلش گفت: «فکر می‌کنم توانستم و می‌توانم به‌عنوان یک ایرانی به وطنم ادای دین کنم. از زمانی که هفت سال داشتم دوست داشتم به همه دنیا بگویم که سربلندم که از سرزمین فردوسی هستم؛ به‌راستی باید به این فکر کنیم که اگر فردوسی نبود ما امروز با چه زبانی صحبت می‌کردیم.»

او ادامه داد: «من عاشق ایرانم، 47 سال پیش تابلوی نفت خود برای آنکه در اکثر مجلات معتبر دنیا چاپ شد به این شرط فروختم که زیر آن بنویسند انسان‌ها تمدن را به ملت ایران بدهکارند، ما ایرانیان بودیم که فرهنگ و تمدن را به دنیا معرفی کردیم. از آن زمان با خودم عهد کردم که تابلوهایم را نفروشم و روزی آن‌ها را در موزه‌ای که متعلق به ایرانیان است بگذارم. به این عهد خود وفا کردم و امیدوارم تا زمانی که موزه‌ام آماده می‌شود زنده باشم و با دستان خود آن را افتتاح کنم.»

درودی با تأکید بر پاسداشت زبان فارسی گفت: «فارسی را درست حرف بزنید و درست بنویسید، من 62 سال در کشور فرانسه زندگی کردم و زبان‌های مختلف دنیا را می‌دانم اما امکان ندارد در زمانی که صحبت می‌کنم کلامی غیر از زبان فارسی از من بشنوید. باید به این زبان احترام بگذاریم، چراکه روش دیگری برای اثبات ایرانی بودنمان نداریم. ایران را دوست بدارید حتی اگر قرار باشد بهای سنگینی برایش بپردازید و هنرمندان را دوست بدارید با همه ضعف‌هایی که دارند.»

این نقاش افزود: «بزرگ‌ترین آرزوی من قبل از هر چیز این است که خداوند ایمان مرا به خودش بیشتر کند. اینکه امروز که زنده هستم و می‌بینم مردم مرا دوست دارند بسیار لذت‌بخش است و نمی‌دانم چگونه از خداوند تشکر کنم که حرفه‌ای مثل نقاشی را در وجود من قرار داد.»

او با اشاره به اینکه دو سال در دانشگاه شریف به درخواست دانشجویان این دانشگاه نقاشی تدریس می‌کرده است گفت: «99درصد نقاشی خودآموز است. ما نمی‌توانیم به افراد بگوییم که چگونه نگاه کنند. نقاشی چیزی است که از نهان انسان‌ها برمی‌آید و آموختنی نیست. من بیشتر از نقاشان دیگر مبانی هنر را آموختم.»

این نقاش تصریح کرد: «من به خانم دکتر احمدی‌پور که با خضوع به دیدار من آمدند ارادت بسیار زیادی پیدا کرده‌ام. ما زنان موفقی در کشورمان داریم که باید به آن‌ها افتخار کنیم.»

او اضافه کرد: «نصب این کاشی بر سردر خانه من کار بسیار ارزشمندی است و خوشحالم که سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری اولین نفر مرا برای اجرای این طرح انتخاب کرده است.»

انتهای پیام/

کد خبر 1396022712