به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، اردشیر صالح‌پور امروز یکشنبه 28 خرداد در مجلس شهادت حضرت علی (ع) به روایت تعزیه و شبیه‌خوانی گفت: «تعلق ملی ایرانیان به ذوق و هنر در یکی از زیباترین اشکال نمایشی خود، تجلی زیباشناسانه‌ای پیدا کرده است که باعث مباهات و افتخار همه ایرانیان مسلمانی است که همواره آرزوها، فرهنگ، دین و دیانت را با شکلی زیباشناسانه بروز می دهند.»
صالح‌پور، دکترای تخصصی پژوهش هنر و هنرهای نمایشی، تعزیه را هنر ملی ایرانیان دانست و گفت: «برگزارکننده‌های این مجلس در رویکردی نوین تلاش دارند در کنار نمایش ابزار، اشیا و ابنیه و آثار در موزه‌ها و مکان‌های تاریخی، تجلی‌های ذوقی و فرهنگ معنوی و ناملموس را نیز در این مکان‌ها به‌نمایش گذارند.»
او به‌نقل از الکساندر خچکو، یکی از پژوهشگران تعزیه گفت: «ایرانیان با شرکت در تعزیه خشت‌هایی را می‌خرند تا آخرت خود را با آنها بنا کنند.»
او افزود: «اگر هنر اسطوره‌ای یونان تلاش می‌کند با اساطیر خودش، مذهب و دین و آیینش را ابراز کند، ایرانیان شیعه و مسلمان از دوران صفویه تلاش کرده‌اند با کمک هنر و فرهنگ، اشکال مختلفی از این تجلی‌ها را در سطوح مختلف ابراز کنند.»
شبیه‌خوانی، یگانه نمایش هنر جهان اسلام
صالح‌پور تعزیه را سامان‌یافته‌ترین و کامل‌ترین شکل هنر ملی و سنتی و آیینی ایرانی‌ها دانست و گفت: «هنر کامل، هنری است که دارای شعر، موسیقی، داستان و آواز باشد و همه این مولفه‌ها در تعزیه وجود دارد.»
او یگانه نمایش هنر جهان اسلام را شبیه‌خوانی عنوان کرد و افزود: «خوشبختانه این هنر به‌عنوان میراث بشری ثبت شده است و ما باید به تعزیه نه‌تنها به‌عنوان هنری ایرانی بلکه به‌عنوان هنری بشری توجه کنیم.»
این پژوهشگر با اشاره به تفاوت‌های موجود در نسخ تعزیه و شیبیه‌خوانی در اقلیم‌های مختلف به‌رغم واحد بودن موضوع، از وجود 1100 نسخه از مجالس شبیه‌خوانی در موزه واتیکان ایتالیا خبر داد.
صالح‌پور افزود: «تعزیه در ایران باستان ریشه دارد، این هنر در دوران صفویه انسجام و در دوران زندیه تجلی پیدا کرد و اوج شکوفایی آن در تکیه دولت، ضلع جنوبی کاخ گلستان و دوران قاجار بود.»
او با اشاره به ممنوعیت تعزیه در دوران پهلوی، از احیا این هنر در زمان حاضر خبر داد و گفت: «همه آواز هایی که توسط هنرمندان تعزیه اجرا می‌شد در موسیقی دستگاه های سنتی ایرانی قرار داشتند و شعر برای آنها سروده می‌شد.»
به گفته صالح‌پور، بسیاری از ترانه‌هایی که در موسیقی ایرانی تداوم یافته و مشهور شده اند، برآمده از تعزیه هستند.
او در ادامه بر لزوم پاسداشت و تداوم این هنر ملی تأکید و ابراز امیدواری کرد که در کنار اجرا، زمینه‌های پژوهشی، آموزشی و اجرایی تعزیه نیز فراهم شود چرا که تعزیه بخشی از میراث ناملموس ماست.
مجلس شهادت حضرت علی (ع) به روایت تعزیه و شبیه‌خوانی به‌همت موزه ملی ایران، موزه دوران اسلامی، پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری و کمیته ملی موزه‌ها (ایکوم) برگزار شد.
انتهای پیام/
