به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری قزوین، محمد‌علی حضرتی‌ها مدیرکل میراث‌فرهنگی این استان امروز 14 تیر 96 با اعلام این خبر گفت: «گرمابه تاریخی شریفیه از آثار مربوط به دوره پهلوی اول در جنوب‌غرب بافت شهر شریفیه از توابع بخش محمدیه شهرستان البرز است. با توجه به اینکه این گرمابه تنها اثر تاریخی موجود در شهر شریفیه و دارای معماری سنتی با طاق و تویزه است، انجام اقدامات مرمتی لازم جهت بازسازی و احیای مجدد این بنای تاریخی در دستور کار مرمتگران قرار گرفت.»
او با اشاره به روند مرمت و بهسازی پروژه گرمابه تاریخی شریفیه افزود: «در سال 1394 بخش‌هایی از دیواره جنوبی و بخش گرمخانه حمام با لودر یکی از نهادها تخریب شد که با پیگیری‌های این سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری عملیات تخریب متوقف شد. با توجه به آسیب‌های واردآمده، در بهمن 95 عملیات مرمت و بازسازی این بنای تاریخی با هدف احیا و تغییر کاربری آن به‌عنوان مرکز فرهنگی (آموزش، تولید، عرضه و فروش صنایع‌دستی) با تأمین اعتبار از محل اعتبارات ملی زیر نظر کارشناسان فنی میراث‌فرهنگی آغاز شد.»
مدیرکل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان قزوین تصریح کرد: «در عملیات مرمت این اثر تاریخی بازسازی تویزه‌های تخریب‌شده به متراژ 45 مترمربع، بازسازی طاق‌های گهواره‌ای و چهار‌بخشی بنا به متراژ 60 مترمربع، برداشت اندود فرسوده روی بام و گنبدها به متراژ 300 مترمربع، خندان کردن بندهای دور گنبد، دوغ آبریزی گچی سه‌لایه برای استحکام‌بخشی به متراژ 140 مترمربع و ساخت دیواره جنوبی حمام به ارتفاع یک متر و طول 30 متر تحت نظارت مهران یعقوبی صورت گرفت و با تأمین اعتبار مورد نیاز مراحل دیگر مرمت همچون شیب‌بندی بام، اجرای اندود سیمان، اجرای عایق رطوبتی روی بام، آجرفرش روی بام، ساخت دیوار ضلع غربی، سامان‌دهی ورودی جنوب‌شرق و ساخت و نصب نرده‌های روی دیوار در مرحله بعد انجام خواهد شد.»
او ادامه داد: «با توجه به همراهی خوب مردم شهر شریفیه امیدواریم با پایان یافتن مرمت این بنای تاریخی و تغییر کاربری آن به مرکز آموزش، تولید، عرضه و فروش صنایع‌دستی بتوانیم در هت اعتلای فرهنگ و رونق گردشگری و صنایع‌دستی گام‌های موثری برداریم.»
گرمابه تاریخی شریفیه متعلق به اوایل دوره پهلوی است و شیخ محمدحسین اصفهانی آن را ساخت. این گرمابه همانند حمام‌های دیگر خزینه‌ای و از دهه 60 به دوشی تغییر کرد و تا اواخر دهه هشتاد نیز از آن استفاده می‌شد.
بنای این گرمابه در دل خاک قرار گرفته و از فرم بنا تنها گنبدهای سربینه و گرمخانه نمایان است. این گرمابه که حدود 275 مترمربع مساحت دارد دارای ورودی ساده است و دالان گرمابه با دو چرخش قائمه به فضای سربینه راه دارد. فضای اصلی سربینه دارای زمینه‌ای نگینی است که با فضاهای کناری خود شکل چلیپایی را می‌سازد. میان‌در فضای واسطی است که سربینه را به گرمخانه متصل می‌کند.
گرمابه شریفیه دارای سازه سنتی با دیوارهای باربر بوده و پوشش سقف تمامی فضاهای گرمابه از سربینه، گرمخانه و خزینه به‌صورت طاق و تویزه است.
انتهای پیام/
