به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری اصفهان، عصر دیروز یکشنبه ۳ دی ۹۶ و همزمان با اعلام اخباری مبنی بر نشست پایه‌های پل تاریخی سی‌و‌سه پل، دومین هیئت کار‌شناسی فنی، متشکل از احمد منتظر پیشکسوت میراث‌فرهنگی و مدیرکل پیشین اداره‌کل میراث‌فرهنگی استان، جعفر کسائیان مدیر پروژه مرمت کالبدی سیوسهپل در اواخر دهه ۴۰ و اوایل دهه ۵۰ خورشیدی و تنی چند از مدیران و کار‌شناسان از سی‌و‌سه پل بازدید به‌عمل آوردند.
منتظر در حاشیه این بازدید با بیان اینکه حفاظت از میراث فرهنگی وظیفه تمام آحاد مردم ایران است عنوان کرد: «بنده در تمام طرح‌های مرمت سی‌و‌سه پل در ۵۰ سال اخیر حضور داشته‌ام و تمام تحولات این پل تاریخی را به‌ویژه، طرح پیاده‌راه ساختن این پل را در دهه ۶۰ خورشیدی از نزدیک پیگیر بودم، لذا تمام اتفاقاتی که در نیم سده اخیر در این پل تاریخی اتفاق افتاده را از نزدیک بررسی کرده‌ام، با این وصف امروز با برنامه‌ریزی‌های به‌عمل آمده به این مکان آمده‌ایم تا از خطرات احتمالی که این پل تاریخی را تهدید می‌کند آگاه شویم.»
او با اشاره به اهمیت پل تاریخی سی‌و‌سه پل تأکید کرد: «بررسی‌ها نشان دهنده این نکته است که در دهه‌های گذشته به‌دلیل تردد اتومبیل و حتی کامیون اعوجاجاتی در دیواره‌های طبقات فوقانی این پل تاریخی ایجاد شده، لذا با برنامه‌ریزی‌های به‌عمل آمده در اواخر دهه ۴۰ و اوایل دهه ۵۰ طرحی ازسوی مرحوم دکتر شیرازی از پیشکسوتان مرمت نوین آثار تاریخی ایران تهیه شد و به مرحله اجرا در آمد، لذا از آن تاریخ تاکنون این پل تاریخی، با آسیب جدی در کالبد خود مواجه نشده است و عکس‌های قدیمی و همچنین تصاویر سال‌های اخیر نشان‌دهنده تثبیت این انحنا در دیواره‌های طبقه دوم پل است.»
مدیرکل پیشین اداره کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری تصریح کرد: «در این بازدید عرشه پل، بدنه دیواره‌های طبقه فوقانی پل، رواق‌های سرپوشیده و پایه‌های اصلی بررسی شد و چنین نتیجه‌گیری به‌عمل آمد که در حال حاضر خطر جدی این پل زیبا و منحصر‌به‌فرد را تهدید نمی‌کند.»
پایه‌های سی‌و‌سه پل تحمل وزنی معادل ۴۰۰ برابر وزن فعلی پل را داراست
جعفر کسائیان نیز از پیشکسوتان مرمت آثار تاریخی اصفهان و مدیر طرح مرمت کالبدی سی‌و‌سه پل در دهه ۵۰ خورشیدی نیز که در هیئت کار‌شناسی حضور داشت تأکید کرد: «در سال ۱۳۴۹ با توجه به ضرورت استحکام‌بخشی سی‌و‌سه پل با توجه به اینکه در آن زمان از روی این پل حتی اتومبیل‌های سنگین عبور می‌کرد، طرحی برای استحکام‌بخشی عرشه و پایه‌های پل ارائه و اجرا شد، که متناسب با نیاز‌ها و الزامات آن زمان تهیه شده بود.»
او تصریح کرد: «پیش از آن نیز در اوایل دوران پهلوی بتن سبکی بر روی عرشه پل تزریق شده بود که به‌دلیل عدم کیفیت و وجود دست‌اندازهای خطرناک متأسفانه تعدادی از کامیون‌های سنگین از مسیر منحرف شد و با دیواره‌های طبقه فوقانی برخورد شدید کرده بودند که احتمالا انحناهای به وجود آمده در دیواره‌های پل متعلق به دهه‌های ۲۰ خورشیدی و پس از آن به وجود آمده است.»
کسائیان افزود: «با توجه به ایجاد فونداسیون قوی برای این پل تاریخی در دوران صفوی و ادوار پس از آن، و با عنایت به اینکه این پل تاریخی، با ۳۰۰ متر طول عظیم‌ترین پل زاینده‌رود است، پایه‌های اصلی آن به گونه‌ای طراحی شده که هم‌اینک و حتی پس از گذشت ۴۰۰ سال قادرند وزنی معادل ۴۰۰ برابر وزن کنونی پل را تحمل کنند، لذا خطری جدی پایه‌های این پل را تهدید نمی‌کند.»
او درباره مرمت انحنای دیواره‌ها با تأکید بر لزوم پایش مداوم پل تأکید کرد: «یکی از مهم‌ترین اصول در علم مرمت تلاش در حفظ کالبد و منظر اصلی یک بنای تاریخی است، لذا مرمتگران زمانی مرمت را آغاز می‌کنند که نیازی اساسی برای حفظ بنا احساس شود، با این وصف با توجه به اینکه هم اکنون این انحنا خطر جدی برای دیواره‌ها محسوب نشده و حتی خطر ریزش و فروپاشی در آن احساس نمی‌شود، هم‌اکنون تیم کار‌شناسی مرمت اضطراری را برای مرمت این بخش از بنا توصیه نمی‌کند.»
انتهای پیام/
